Owczarek szkocki długowłosy

Przeglądając prawdopodobne pochodzenie wielu ras psów jak w znanym przysłowiu „wszystkie drogi prowadza do Rzymu” (collie) – owczarek szkocki długowłosy ma w swej krwi ślady rzymskich psów.

Wraz z legionami rzymskimi trafiły na Wyspy Brytyjskie różne rasy psów. Podlegały one następnie udomowieniu i przystosowaniu do nowych warunków. Szkoccy pasterze drogą długich krzyżówek stworzyli rasę, która w sposób dobry znosiła surowość klimatu szkockiego. Tak mogła wyglądać w dużym skrócie ewolucja współczesnych owczarków szkockich.

Bardziej współczesne dzieje owczarka szkockiego

Rok 1860 przyjmuje się za oficjalną datę pojawienia się rasy psów nazwanych owczarek szkocki długowłosy. Właśnie w tym roku po raz pierwszy pojawiły się na wystawie psów w angielskim Birmingham. Owczarek szkocki powstał prawdopodobnie z krzyżówki setera irlandzkiego, szkockiego i rosyjskiego charta borzoja. Królowa Wiktoria była miłośniczką tej rasy i w swojej psiarni miała te psy.

Budowa i charakterystyka collie

Collie tak brzmi drugie imię tych psów, wywodzi się z faktu iż pierwsze osobniki miały czarne ubarwienie a w podobny sposób określano czarne owce. Owczarek szkocki długowłosy jest psem o bardzo proporcjonalnej budowie. Odmiana długowłosa posiada włos okrywowy prosty i twardy, natomiast podszerstek jest gęsty i miękki. Bardzo charakterystyczna jest obfita grzywa i kryza na szyi, ogon jest mocno owłosiony. Umaszczenie jest różne a najbardziej typowe to czarna szata z białą grzywą i podpalanymi plamami na brzuchu i klatce piersiowej oraz brązowe oczy. Standardowo może jeszcze występować w dwóch innych umaszczeniach.

Wysokość psa dochodzi do 60 centymetrów, waży około 30 kilogramów. Suki są mniejsze. Psy tej rasy posiadają bardzo smukła sylwetkę z charakterystyczną smukłą głową w kształcie klina zakończoną smukła długą kufą..

Owczarki posiadają bardzo pogodne i przyjazne usposobienie, raczej bezkonfliktowe. Oddany rodzinie i właścicielowi. Pies inteligentny bardzo podatny na szkolenie. Chętnie się uczy pod warunkiem odpowiedniego podejścia. Ze względu na swoje spokojne usposobienie nadaje się do trzymania w domu jak i w mieszkaniu. Nie nadaje się do trzymania w kojcu.
Wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem. Jak większość psów pasterskich ruch na świeżym powietrzu z możliwością wybiegania się jest bardzo pożądany.

Pielęgnacja i karmienie

Ze względu na długie włosy wymaga sporych zabiegów pielęgnacyjnych. Obfite wyczesywanie przynajmniej raz w tygodniu zapobiegnie filcowaniu włosów. Dużo uwagi należy poświęcić oczom i zębom.

Żywienie nie wymaga zbytnich frykasów, psy tej rasy nie są wybredne, przyjmują różne rodzaje karmy. Ważne jest żeby z pożywieniem regularnie dostarczać odpowiednie witaminy i minerały. Delikatna budowa i spora ruchliwość może powodować dysplazję.