25 Ciekawostek o Dogo Argentino – Dogu Argentyńskim

Dogo Argentino
Szczenięta dog argentyński hod. Eskarabahos

1. Powstanie rasy

Zwykle o powstaniu danej rasy decyduje rzesza ludzi. W przypadku doga argentyńskiego tak nie jest. Zawdzięczamy ją pasji i niesamowitemu uporowi jednej osoby (oprócz brata i kilku bliskich). Lekarz dr Antonio Nores Martinez, bo o nim mowa, w latach 20-tych XX wieku wpadł na genialny pomysł, który sukcesywnie udoskonalał, by w 1928 FCI ogłosiło światu nową rasę.

2. Historia

Jak sama nazwa wskazuje, rasa swój początek wzięła z Argentyny, a dokładnie z prowincji Cordoba. Przyczyniły się do jej powstania…. dziko żyjące świnie. Na początku XX wieku sprowadzono do Argentyny z Europy dziki, by dostarczały polującym, bogatym właścicielom ziemskim rozrywki. Nikt nie przewidział, że na skutek sytuacji na świecie, bogaci ziemianie opuszczą swoje posiadłości, a niezabezpieczone ogrodzenia doprowadzą do tego, ze dziki skrzyżują się z lokalnymi świniami. W ciągu kilku lat populacja wzrosła na tyle, że stała się plagą niszczącą uprawy. Tym razem polowania nie służyły już rozrywce, ale stały się koniecznością Argentyńczyków. Właśnie wtedy młody Antonio Nores Martinez wpadł na pomysł powstania rasy, która oprócz cech silnego i wytrzymałego psa polującego, spełniałaby funkcję psa rodzinnego, potrafiącego pracować w grupie.

3. Dlaczego dog argentyński jest „hybrydą”?

Viejo Perro de Pelea Cordobes – czyli stary bojowy pies z Kordoby stał się niejako postumentem przyszłej rasy. Ten z kolei pies był krzyżówką sprowadzonych przez kolonistów do Ameryki Mastifów Hiszpańskich (których populacja na skutek zakazu psich walk zaczęła szybko maleć) i Bull Terierów. Jednak prekursorowi rasy nie chodziło o psa bojowego. Żeby wykorzystać szybkość, cechy łowieckie i spryt oraz bojowość, a wyeliminować chęć do walk z innymi psami potrzeba było czegoś innego. Polujący nie byli zadowoleni z wykorzystywanych do tej pory w polowaniach psów, ze względu na ich brak siły, zwinności i braku pasji do polowań. Martinez o tym pomyślał. Bokser (inteligencja i temperament), Bull Terier (maść) , Buldog Angielski i Dog de Bordeaux (siła szczęk), Pirenejski Pies Pasterski (sierść) to rasy, które wpłynęły na powstanie w 1926 roku poważnego planu hodowlanego doktora. Z tych ras miał powstać wesoły, przyjazny, silny i niezbyt szczekliwy, ale świadomy swej mocy pies, który polowałby na pumy, jaguary, dzikie świnie, .

4. Dlaczego dog argentyński jest biały?

Cichy, niezwykle uparty w pogoni za zwierzyną w każdych warunkach pogodowych pies musiał być duży i widoczny z daleka – czyli biały. Myśliwy musiał też odróżnić psa od ofiary. Nie było to łatwe zadanie. Żeby jemu sprostać Martinez sprowadził Doga Arlekina i Wilczarza (wielkość) oraz Pointera, Bull Teriera (biała maść).

5. Dlaczego u dogów argentyńskich pojawia się głuchota?

Głuchota to skutek przodka rasy – białego Bull Teriera. Niestety jest wciąż obecna w miotach. Głuchotę można wykryć za pomocą badania BAER (ang. brainstem auditory evoked response) już u małych szczeniąt.

6. Kiedy rasa została oficjalnie zaprezentowana?

W 1947 roku rasa została przedstawiona w całej okazałości. W prowincji San Luis Antonio zorganizowano pokaz siły Doga Argentyńskiego, walczącego z dzikiem i pumą. Z tamtego czasu pochodzi zachowane zdjęcie Martineza z trofeum.

dog argentyński
Dog argentyński wł. hod. Eskarabahos Fot. Agata Pop mod. K. Gielniak

7. Polityka a dalsze losy rasy

Pomysły zrodzone bez pasji stają się martwe – to słowa Martineza, który w dotąd niewyjaśnionych okolicznościach został zamordowany w 1956 roku podczas polowania na ptaki. Sytuacja polityczna w kraju w latach 50-tych XX w. była bardzo ciężka. Brat Antoniego – Augustin trafił do więzienia, jako więzień polityczny. Hodowla pozostała bez nadzoru. Właściciele dogów argentyńskich jak najszybciej pozbywali się psów, które kojarzono w wrogami systemu. Po powrocie z więzienia Augustin mozolnie, już sam, postanowił kontynuować dzieło brata, nie w Cordobie, ale w centrum Argentyny. Po latach, jako ambasador Kanady, podróżując po świecie, promował rasę i popularyzował.

8. Dog argentyński w rodzinie królewskiej

Augustin jako prawnik i dyplomata zadbał, by psy stały się wizytówką Argentyny za granicą. Holenderski książę Bernhard, mąż królowej Juliany, jako jeden z pierwszych w Europie, otrzymał w prezencie Dogi Argentyńskie, które nie mieszkały w Holandii, ale były używane przez księcia w Afryce do polowań na dużą zwierzynę.

9. Oficjalne uznanie rasy

Druga połowa XX wieku stała się przełomem dla rasy. 8 lat po śmierci twórcy Argentine Kennel Club (FCA) i Sociedad Rural Argentina uznały rasę, natomiast FCI – Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznała ją w 1973 i tenże rok przyjmuje się za obowiązujący. Doga Argentyńskiego FCI określiła jako inteligentnego, cichego, odważnego łowcę. 5 lat po tym wydarzeniu zmarł Augustin, wielki kontynuator dzieła swojego brata.

10. Dalsze losy rasy

Dzieło Antonia i Augustina kontynuuje rodzina, która niedaleko Cordoby dba o losy rasy. Tylko właściciele, zapewniający możliwość polowania, mogą stać się opiekunami DA, kupując je od potomków braci Martinez.

11. Wygląd psa

Dog Argentyński jest niezwykle harmonijnym psem, dużym, mocnym i wysportowanym. Silna głowa jest podtrzymywana przez piękną, grubą i długą szyję, a kończyny z przodu są proste, z tyłu muskularne, niezbyt kątowane. Dostojny pies sprawia wrażenie energicznego, czujnego i inteligentnego. Można go rozpoznać po krótkiej, całkowicie białej sierści i dużym, czarnym nosie. Obecnie uszu nie kopiuje się, lekko przylegają do głowy. Nadal rasa nie jest popularna, jednak zauważa się coraz większe zainteresowanie nią.

12. Pies uznawany za agresywnego

Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 15 grudnia 1998 roku w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne oraz warunków wydawania zezwoleń na utrzymywanie psa takiej rasy objęło 11 ras. Przepis ten został zastąpiony przez Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 roku w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne, przy czym wykaz ras nie uległ zmianie. W obydwu rozporządzeniach Dogi Argentyńskie zostały wymienione na liście pod pozycją 4.

13. Dog argentyński a broń

Dog argentyński, jako rasa uznawana za agresywną, wymaga od właściciela doświadczenia, znajomości rasy, ale też przepisów prawa. Wymaga również pozwolenia na jej posiadanie, niczym pozwolenie na posiadanie broni. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt wskazują, że prowadzenie hodowli lub utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga zezwolenia organu gminy właściwego ze względu na planowane miejsce prowadzenia hodowli lub utrzymywania psa, wydawanego na wniosek osoby zamierzającej prowadzić taką hodowlę lub utrzymywać takiego psa. Zezwolenia nie wydaje się, a wydane cofa się, jeżeli pies będzie lub jest utrzymywany w warunkach i w sposób, które stanowią zagrożenie dla ludzi lub zwierząt.

14. Wymiary dogów argentyńskich

Wymiary ujęte są we wzorcu rasy, który ustala:

– wysokość psów 60-68cm w kłębie, masa 40-45kg

– wysokość suk 60-65cm w kłębie, masa 40-43kg

Klasyfikacja dogów argentyńskich FCI – Grupa II, sekcja 2, wzorzec 292.

15. Zachowanie

Psy tej rasy to silne, opanowane, mało szczekliwe białe „bestie”. Sprowokowane potrafią walczyć bez kompromisów. Mają problem z tolerowaniem innych osobników tej samej płci na swoim terytorium. Są wierne swemu panu, mają do niego bezgraniczne zaufanie, mocno zżywają się z rodziną. Lubią jej towarzystwo. Cechuje je szybkość i siła. Bardzo szybko się uczą i potrafią pracować w grupie. Podczas polowania są niezwykle ciche, wytrwałe i odważne. Dog argentyński to pies aktywny i wymagający dostatecznej ilości bodźców, czasami uparty. Konieczna jest socjalizacja od szczenięcia.  Uwielbia zabawy ruchowe, w wodzie i na lądzie.

dogi argentyńskie
Dogi argentyńskie: Eskarabahos RISTY, MEERA Pacata Bellator Fot. Sylwia Kołodziejczak

16. Argentyńskie rasy psów

Dog argentyński jest jak dotąd jedyną rasą w państwie swojego pochodzenia – Argentynie, uznaną przez FCI.

17. Maść psów i sierść

Dogi argentyńskie nie są albinosami! Sierść wprawdzie jest biała (dopuszcza się czarne lub ciemne plamy, które wg wzorca nie mogą zajmować więcej niż 10% wielkości głowy), ale dopiero na skórze można zobaczyć, że biel tak naprawdę ma swoje źródło w umaszczeniu czarnym. Sierść DA niezwykle łatwa w pielęgnacji jest krótka, gładka i prosta o różnej miękkości, przylegająca. Może występować podszerstek.

18. Dog argentyński a inne psy

Pies o tak silnym charakterze nie należy do łatwych w ułożeniu. Potrafi walczyć bez kompromisów i ostatecznie w stadzie, dlatego doskonale sprawdza się w polowaniach na dziki, gdzie w kraju swego pochodzenia pomaga myśliwym w pracy. Użytkowość doga również jest wykorzystywana poza Argentyną. Dog argentyński raczej mało szczeka, a sprowokowany walczy do końca, dlatego wymaga stabilnego i konsekwentnego prowadzenia. Nie toleruje zwykle innych samców w swoim otoczeniu. Suki bywają nieco spokojniejsze i bardziej ugodowe, choć nie jest to regułą. Do towarzystwa innych psów należy szczeniaka przygotowywać od małego, pod kontrolą. Odpowiednio socjalizowany pies nie musi żyć w pojedynkę.

19. Węch

Dog argentyński należy do nielicznych ras, które węszą tzw. górnym wiatrem. Oznacza to, że podczas szukania zwierzyny ma głowę w górze i zaciąga się powietrzem. Nie idzie po śladach z nosem przy ziemi, węsząc jednocześnie, choć też mu się zdarza w ten sposób szukać tropów. Ze względu na silny instynkt łowiecki psa, należy podczas spacerów dbać o to, by pies, który nie jest poddawany próbom pracy, nie uciekł za zwierzyną.

dogi argentyńskie
Dogi argentyńskie TANNA Sulimer, Eskarabahos RISTY fot. S. Kołodziejczak

20. Pielęgnacja

Pielęgnacja Doga Argentyńskiego, mimo białej sierści, nie jest uciążliwa. Nie wymaga wielu zabiegów. Wystarczy regularne wyczesywanie miękką szczotką lub specjalną szmatką. Kąpiele sporadyczne, w miarę potrzeb w środkach niealergizujących. Należy dbać o przycinanie pazurów i o oczy oraz uszy.

21. Choroby

Dog Argentyński ogólnie jest zdrowym psem. Ze względu na swoją masę, może mieć problemy ze stawami. Aby sprawdzić ryzyko dysplazji bada się stawy biodrowe (HD) i łokciowe (ED). Może wystąpić głuchota, alergie skórne i pokarmowe.

22. Długość życia

W zależności od sposobu karmienia, utrzymania psa w dobrej kondycji, DA żyją ok. 8-12 lat. Oczywiście są psy, które osiągają 15 lat życia.

23. Dla kogo takie psy?

Dogi Argentyńskie na pewno nie sprawdzą się w rodzinie leniuchów. Są aktywne i potrzebują ruchu. Uwielbiają przebywać na świeżym powietrzu, pływać, wędrować, gonić za tropem (niebezpieczeństwo ucieczek), odzyskiwać piłki lub latające dyski, polować. Dla wydatkowania ich energii konieczny jest trening taki, by wzmocnić zwinność i posłuszeństwo. Osoby aktywne, które lubią ruch, biegi, rajdy, rowerowe przejażdżki i długie spacery z takich kompanów będą bardzo zadowolone. Molos sprawdza się jako pies jednego właściciela, ale również w rodzinie z dziećmi, jednak przez swe duże gabaryty i czasami zbyt emocjonalne wyrażanie radości w postaci podskoków, wymaga dużej kontroli. Przy tak dużym psie nie wolno zostawiać dziecka ze zwierzęciem bez nadzoru.

24. Cena

Dogi są raczej wymagającymi psami, jeśli chodzi o utrzymanie. Zaleca się zakup w hodowlach, które dbają o badania swoich psów, ich kondycję fizyczną i psychiczną. Hodowle pod patronatem FCI są rekomendowane (w Polsce należące do Związku Kynologicznego w Polsce, w skrócie ZKwP). Pożywienie powinno być bogate w kwasy Omega3 oraz suplementy  dedykowane molosom.  Cena szczeniaka kształtuje się na poziomie 3500-6500 PLN (dane z 2020r).

25. Dog argentyński w Polsce

W Polsce zauważa się zainteresowanie rasą, co jest działaniem na plus i minus. Na plus, bo szanujący się hodowcy zrzeszeni w FCI poszukują do swych hodowli wartościowych reprezentantów rasy, badają psy, poddają testom psychicznym, mają swój plan hodowlany, a minusem fakt, że rośnie ilość tzw. producentów (pseudo hodowców), którzy nie myślą o cechach genetycznych, tylko o szybkim i łatwych zarobku. Są to zwykle osoby, które z hodowlą nie mają zwykle nic wspólnego. To współcześnie bolączka wszystkich ras. Poza tym wzrost zainteresowania rasą wpływa na to, że pies uznawany za rasę agresywną trafia do domów niedoświadczonych opiekunów, którzy napotkawszy problemy, oddają psy do schronisk lub borykają się z nimi dalej, stając się sfrustrowanymi właścicielami sfrustrowanych psów. W porównaniu z innymi rasami hodowli jeszcze nie jest tak wiele, jednak ich wzrost świadczy o zainteresowaniu rasą, choć nadal niewiele argentynów można na swej drodze spotkać. Więcej hodowli to też zdrowa konkurencja, która może mieć dobry wpływ na losy rasy, z uwagi na poszukiwania coraz lepszego materiału genetycznego.

Eskarabahos

One thought on “25 Ciekawostek o Dogo Argentino – Dogu Argentyńskim

  • 19 maja 2020 o 13:49
    Permalink

    Bardzo ciekawy artykuł. Dużo nowych dla mnie informacji. Widać, że pisany z miłością do tej rasy.

Komentarze są wyłączone.