Agresja u psów
Gdy pies często warczy, jeży sierść, szarpie Cię lub gryzie, możesz mieć poważny problem. Agresja psów jest jednym z głównych powodów poszukiwania pomocy u profesjonalnego trenera psów, behawiorysty lub w cięzkich przypadkach oddania psa do schroniska lub nawet poddania go eutanazji.
Spis treści
1. Predyspozycje
Nie tylko duże psy i „niebezpieczne rasy” są podatne na agresję. Każdy pies może stać się agresywny w odpowiednich okolicznościach. Chociaż agresji nie da się pozbyć w krótkim czasie, istnieją sposoby, by ograniczyć agresywne zachowanie i pomóc swojemu psu zachować spokój.
Skłonności niektórych psów do agresji wynikają z ich pochodzenia. Rasy, które w przeszłości powstawały po to, by brać udział w walkach psów mają tę skłonność wpisaną w geny, co nie znaczy, że każdy pies tych ras stanie się agresywny. Do tego, by tak się stało, potrzebnych jest kilka czynników jak np. niewłaściwe wychowanie, stres, brak socjalizacji.
Psy stróżujące, które od wieków służyły ludziom do ochrony dobytku, wykazują celowo tendencję do atakowania każdego, kto wtargnie na posesję. Rasy polujące z kolei wykazywały oprócz agresji ukierunkowanej na łup dodatkową zwinność i spryt, by ów upragnioną zwierzynę zdobyć. Pies przecież jest drapieżcą, udomowioną formą wilka, uznawana przez niektórych za jego podgatunek lub za gatunek całkiem odrębny, o czym niektórzy właściciele zdają się zapominać, tratując psa jak człowieka.
2. Komunikacja
Pies komunikuje się z nami na wiele sposobów, oznajmiając swoje zamiary. My ludzie, by być z czworonogiem w prawidłowych relacjach i nie dopuścić do agresywnych zachowań, musimy nauczyć się języka psa, by zapobiec błędom w komunikacji.
Głowa – wykonuje ruch szybki i krótki lub obraca się zdecydowanie dłużej. Gdy wpolu widzenia nieoczekiwanie pojawi się bodziec, głowa kieruje się natychmiast w tym kierunku, gdy z kolei inny osobnik idzie na wprost psa, głowa podnosi się i wykonuje powolne ruchy, sztywnieje.
Oczy – psy sygnalizuja oczami swoje potrzeby, wyrażają emocje: mruganie i unikanie wzroku świadczy o tym, że w psa wpatruje się zbyt długo inny pies lub właściciel. Widoczne białka oczu oznaczają nerwowość.
Nos – gdy pies go oblizuje szybkim i niespokojnym ruchem oznacza, że zbliża się obiekt, który albo wywołuje lęk albo jest skłonny do zaczepki. Pies trzymający nos tuż przy ziemi i jednocześnie niespokojnie obserwujący otoczenie, reaguje na trop lub krzyk. Nos skierowany ku górze i pies „łapiący powietrze” świadczy o czytaniu sygnałów tzw. górnym wiatrem i lokalizowanie zwierzyny, właściciela, smakowitego kęsa.
Łapy – gdy pies zastyga w bezruchu z łapą w górze oznacza to, że boi się, jest zaciekawiony lub podekscytowany.
Morda – ziewanie u psów występuje zarówno z powodu ekscytacji, jak i przerażenia lub zmęczenia. Podniesione fafle w górę i pokazywanie zębów są ostrzeżeniem, któremu często towarzyszy warczenie. Szczekanie jest sygnałem do zaczepki, ostrzegawczym, wykazującym zainteresowanie lub oznakiem nudy. Warczenie i szczekanie również towarzyszy psom przy zabawie, szczególnie w wieku szczenięcym.
Znieruchomienie i bardzo powolne gesty – pies zachowuje się w ten sposób, by zapobiec konfliktowi, badając często reakcję drugiego psa.
Leżenie na plecach podczas głąskania, gdy wita się pies, jest zwykle sygnałem poddańczym. Położenie się na brzuchu podczas powitania i zesztywnienie jest sygnałem bardzo dużego stresu.
Ogon – pies również oznajmia agresję poprzez szybkie machanie ogonem, często mylone z radością.
Sierść – włos najeżony wzdłuż kręgosłupa świadczy o napięciu.
3. Przyczyny agresji
Agresja terytorialna: Pies broni swojej przestrzeni lub twojego domu przed intruzem.
Ochronna agresja: Pies chroni członków swojego stada lub swoje szczenięta przed innym zwierzęciem lub osobą.
Agresja przedmiotowa: Pies chroni swoje jedzenie, zabawki, kości lub inne przedmioty.
Agresja ze strachu: Pies jest wystraszony, próbując się wycofać z sytuacji. Atakuje w ostateczności.
Agresja obronna: Pies atakuje w obronie czegoś, ale nie próbuje się wycofać. Psy wcześniej sygnalizują, że chcą być pozostawione same sobie.
Agresja społeczna: Pies reaguje agresywnie na inne psy, spoza stada.
Frustracja: Pies zachowuje się agresywnie, gdy jest na napiętej smyczy lub na ogrodzonym podwórku.
Przekierowana agresja: Pies może stać się agresywny wobec osoby, która próbuje mu przerwać walkę z psem lub innym zwierzęciem.
Agresja wywołana bólem: Pies okazuje agresję, gdy jest chory, ranny lub cierpi.
Agresja związana z prokreacją: Pies wykazuje agresję, gdy walczy o uwagę suki. Można jej uniknąć poprzez kastrację psów i sterylizację suk.
Agresja drapieżna: Pies zachowuje się agresywnie bez ostrzeżenia podczas polowania, uganiania się za dziką zwierzyną. Instynkt może być groźny, gdy np. dziecko bawi się w pogoń z psem.
4. Sposoby radzenia sobie z agresją psa
Zapamiętaj okoliczności zachowań agresywnych psa. Istnieje kilka metod radzenia sobie z wrogością, by pomóc zachować spokój. Potrzebny czas, konsekwencja i ewentualna pomoc profesjonalistów.
Odwiedź swojego weterynarza. Psy, które zwykle nie są agresywne, ale nagle okazują agresję, mogą mieć problemy zdrowotne: niedoczynność tarczycy, urazy wewnętrzne, problemy neurologiczne, zapalenie mózgu, guzy, epilepsję. Leczenie może poprawić zachowanie w sposób udany.
Jeżeli nie występują problemy medyczne, warto zasięgnąć porady trenera psów lub behawiorysty. Niedoświadczony właściciel nie powinien samodzielnie radzić sobie z problemem. Profesjonalista pomoże stworzyć plan radzenia sobie z nim. W większości przypadków specjalista użyje pozytywnego wzmocnienia, aby nauczyć psa nowych zachowań. Będzie unikał kar, które mogą doprowadzić do tego, że pies ugryzie kogoś innego bez ostrzeżenia.
Należy zadać sobie pytanie, czy jesteś konsekwentny i czy twój styl życia pozwala ci na dostosowanie się do planu. Jeśli odpowiedź jest przecząca, najlepszym rozwiązaniem dla Ciebie i Twojego psa może być znalezienie mu nowego domu.
Eskarabahos