5 Ciekawostek o Norweskim Kocie Leśnym

norweski leśny

Norweski Kot Leśny należy do kotów, które potrafią przystować się do życia w bardzo trudnych warunkach. Niezwykle stara rasa, pochodząca z Norwegii, a posiadająca też swoich dalekich przodków z Wielkiej Brytanii, coraz szerzej znana jest w Polsce i poszerza grono swoich wielbicieli. 

1. Czy kot tej rasy może żyć w polskich warunkach?

Kot norweski posiada piękne futro, które pozwala mu na to, by nie straszne były mu chłody i zimne wiatry. Skrajne warunki atmosferyczne, w jakich przyszło mu żyć, uodporniły go na minusowe temperatury. Łapy predysponowane do chodzenia po śniegu i dwuwarstwowa okrywa włosowa to atuty czworonoga, pomagające w dostosowaniu się do środowiska. W polskich warunkach klimatycznych daje sobie doskonale radę – zarówno jako kot wychodzący, jak i żyjący w domu.

2. Jak wygląda?

Duży, półdługowłosy kot o mocnej budowie, osiągający wagę 5-9 kg o bujnym, puszystym ogonie. Bardzo skoczny i zwinny dzięki tylnym łapom, dłuższym od przednich. Cechą charakterystyczną jest dwuwarstwowość sierści, tak jak u wielu psów: dłuższa i krótsza. Dłuższa posiada włos ościsty, znajdujący się na wierzchu, krótsza – puszysty podszerstek. Sierść tego rodzaju skutecznie chroni przed przemoczeniem. Cechą norweskich leśnych jest kryza wokół szyi i portki na tylnych kończynach oraz tufki na szczytach uszu, przypominające wyglądem rysia. Kot norweski leśny posiada prawie wszystkie odmiany kolorystyczne, z wyjątkiem umaszczenia typowego dla syjamów, chocolate i lila, a kolor tęczówki powinien być zgodny z barwą futra.

3 Charakter

Koty norweskie leśne są bardzo łagodne i przyjaźnie nastawione. Mimo dość dużych rozmiarów i wyglądu przypominającego dzikiego kota przywiązują się do swojego opiekuna. Potrafią doskonale dzielić teren z kotami i innymi zwierzętami. Uwielbiają wspinać się i skakać oraz chętnie bawią się i angażują fizycznie. Są bardzo inteligentne i ciekawskie, muszą o wszystkim wiedzieć i wszędzie sprawdzać, co dzieje się w okolicy. Mają opinię cierpliwych, więc mogą żyć i bawić się wspólnie z dziećmi. Koty norweskie w domu nie powinny być jedynym zwierzęciem, najlepiej żeby posiadały tej samej rasy towarzysza lub innego kota do wspólnej zabawy, wówczas będą radosne i szczęśliwe.

norweski kot leśny

4. Pielęgnacja i zdrowie

Koty tej rasy nie są wymagające, jesli chodzi o ich pielęgnację. Sierść z podszerstkiem kot stara utrzymywać się w dobrej kondycji sam, wymaga ona tylko przeczesania, by zapobiec tworzeniu się kołtunów. Kot, który będzie przyzwyczajony do szczotkowania od małego, nie powinien sprawiać problemów i nie denerwować się przy tego typu zabiegach. Podczas linienia można podawać trawę kocią i pasty słodowe, by wesprzeć naturalne procesy wydalania kłaczków.

Koty raczej należą do zdrowych, w naturalny sposób selekcjonowane na przestrzeni lat, nie mają poważnych problemów reprodukcyjnych, z utrzymaniem miotu, z porodem. Hodowcy rasy zwracają uwagę na ryzyko wystąpienia kardiomiopatii przerostowej (HCM) i  glikogenozy typu IV (Andersen). Zarówno dla hodowcy jak i przyszłego właściciela ważne powinny być zatem regularne badania kontrolne i pozostałe, wykluczające ryzyko powstawania chorób genetycznych.

By cieszyły się dobrym zdrowiem psychicznym i kondycją powinny mieć możliwość korzystania z szarpaków i drapaków oraz innych dedykowanych im akcesoriów.

kot leśny norweski

5. Żywienie

Kot jest drapieżnikiem i jego dieta powinna być mięsna, dzięki czemu wyposaży go w dostęp do białka. Dieta BARF – czyli podawanie surowego mięsa jest bardzo dobrym rozwiązaniem, jednak wymaga nabycia wiedzy właściciela, wskazanej przy tego typu żywieniu. BARF wymaga podawania mięsa w określony sposób, łącząc go z innymi  produktami i suplementami. W przypadku karmienia karmą suchą lub gotową karmą mokrą mięso musi znajdować się u góry listy składników. Nie wolno karmić kota tylko mięśniami, lecz też podrobami np. wątrobą, która posiada substancje odżywcze. Karma nie powinna posiadać w składzie produktów ubocznych, takich jak cukier czy środki spulchniające.

Eskarabahos