Ptak z Żółtym Brzuchem – Polskie Dzikie Ptaki

Obserwacja dzikich ptaków to nie tylko zajęcie interesujące dla pasjonatów ornitologii. Zwierzęta potrafią wzbudzić naszą ciekawość swoim pięknym upierzeniem, charakterystycznym śpiewem oraz przepełnionym gracją sposobem lotu. Wiele gatunków ptaków spotykanych na terenie naszego kraju charakteryzuje się żółtymi kolorem piór w okolicy brzucha, co jest doskonale widoczne z perspektywy ludzi obserwujących te zwierzęta. Niejednokrotnie zdarza się, że dokładne rozpoznanie gatunku konkretnego osobnika to spore wyzwanie, dlatego z pomocą przychodzi poniższy poradnik. Oto najczęściej spotykane ptaki, których pióra przybierają charakterystyczny złoty kolor!

Pliszka żółta

Pliszki żółte charakteryzują się smukłą sylwetką o niewielkich rozmiarach. Gatunek ten licznie występuje na terenie niemalże całej Europy, a charakterystyczne upierzenie odróżnia ją od innych ptaków należących do tej samej rodziny. Pliszki mają żółte pióra, które zlokalizowane są po spodniej części ciała – od ogona do podgardla. Dziób i nogi tych ptaków charakteryzują się głęboką czernią, natomiast wierzchnia strona ciała pokryta jest szarozielonymi i brązowymi piórami. Barwa upierzenia pliszek żółtych jest znacznie bardziej charakterystyczna dla samców – młode oraz samice ptaków należących do tego gatunku mają z reguły bardziej stonowany kolor piór.

Bogatka zwyczajna

Bogatka zwyczajna nazywana jest również sikorą bogatką. Gatunek ten jest częściowo wędrowny, a jego przedstawicieli można powszechnie spotkać na ternie Europy, Bliskiego Wschodu oraz Azji Środkowej. Bogatka zwyczajna w przypadku wystąpienia wyjątkowo srogich zim migruje do cieplejszych krajów. Charakterystyczny żółty brzuch przedstawicieli tego gatunku przedzielony jest czarną pręgą, która swoim wyglądem przypomina elegancki krawat. Żółty spód tych ptaków występuje zarówno u samic, jak i samców – jedyną cechą odróżniającą przedstawicieli obu płci od siebie są rozmiary wcześniej wspominanej pręgi. Dla sikor bogatek charakterystyczne jest również białe zabarwienie piór w okolicy dzioba.

Trznadel złotawy

W niektórych bazach systematycznych trznadel złotawy nazywany jest również złocistym. Jest to stosunkowo niewielki ptak, który pod względem systematycznym zaliczany jest do rzędu wróblowych. Żółte upierzenie występuje wyłącznie u męskich przedstawicieli tego gatunku. Złocisty kolor piór w jednolity sposób pokrywa całą spodnią część ciała ptaka, natomiast jedynym przełamaniem kolorystycznym jest poprzeczna pręga w okolicy szyi zwierzęcia. Samice trznadla złotawego mają z reguły szarozielone upierzenie. Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wyginięciem – na terenie Polski trznadle złotawe są objęte ścisłą ochroną.

Modraszka zwyczajna

Modraszka zwyczajna to niezwykle efektownie prezentujący się ptak z rodziny sikor. Można go powszechnie spotkać na terenie całej Europy, a jedynymi lokalizacjami wyjętymi spod obszaru ich występowania są tereny północnej części kontynentu. Całe podbrzusze modraszek zwyczajnych przybiera żółtawe upierzenie, które wraz ze zbliżaniem się do okolicy głowy zwierzęcia staje się bardziej jaskrawe. Wierzchnia część ciała ptaków z tego gatunku ma zielononiebieskie upierzenie, a charakterystyczną cechą jest niebieska czapeczka, która zlokalizowana jest na samym szczycie głowy.

Dzwoniec zwyczajny

Dzwoniec zwyczajny to dostojnie wyglądający gatunek ptaków, które można spotkać w Europie, północnej części Afryki oraz w Azji. Zalicza się je do podrodziny łuskaczy, natomiast pod względem rozmiarów osiągają z reguły długość ciała do 16 centymetrów. Żółte zabarwienie brzucha jest bardziej widoczne u samców, natomiast również u samic można odnaleźć czasami ten rodzaj elementów kolorystycznych. Wierzchnia strona ciała przyjmuje kolor zielony i żółty, a elementem charakterystycznym dla całego gatunku jest rozwidlony ogon, który z reguły jest zabarwiony na czarno. W Polsce dzwoniec jest objęty ścisłą ochroną gatunkową, natomiast samą populację gatunku od prawie dziesięciu lat uznaje się za stosunkowo stabilną.

Wilga zwyczajna

Wilga zwyczajna ma niezwykle jaskrawe upierzenie, które w okolicy brzucha, nóg i głowy ptaka przyjmuje żółtą barwę. U niektórych osobników złociste pióra są zauważalne również na części grzbietowej, jednak pokrywy i lotki charakteryzują się głęboką czernią. Charakterystyczne upierzenie wilg zwyczajnych dotyczy wyłącznie męskich osobników – samice mają z kolei prążkowany brzuch o białoszarej barwie, przez co całkowicie odróżniają się pod względem wyglądu od samców tego gatunku.

Kulczyk zwyczajny

Bardzo często zdarza się, że gatunkiem ptaka o żółtym zabarwieniu brzucha okazuje się być kulczyk zwyczajny. Jest to mały ptak zaliczany do rodziny łuszczakowatych, którego najczęściej można spotkać w południowych częściach naszego kraju. Złociste upierzenie w okolicy brzucha najczęściej dotyczy męskich przedstawicieli tego gatunku, u których żółte elementy mogą być obecne również w okolicy głowy. Zabarwienie samic jest natomiast znacznie mniej jaskrawe – ich pióra charakteryzują się prążkowaniem na całym ciele, a zamiast koloru żółtego znacznie częściej można zaobserwować brąz i szarość. Z tego powodu kulczyki zwyczajne z żółtymi brzuchami niemalże zawsze będą okazywać się męskimi przedstawicielami tego gatunku.

Trznadel zwyczajny

Wcześniej wspomniany trznadel złocisty nie jest jedynym przedstawicielem tej rodziny, u którego można dostrzec żółte zabarwienie piór w okolicy podbrzusza. Element ten występuje bowiem również u trznadli zwyczajnych, czyli wędrownych ptaków powszechnie spotykanych na terenie całej Europy, a więc również i Polski. Podobnie jak w przypadku większości z gatunków wymienionych w tym zestawieniu, jaskrawożółta barwa częściej występuje u męskich przedstawicieli. Samce pokryte są po spodniej stronie cytrynowożółtym upierzeniem, natomiast lotki i pokrywy tych ptaków przyjmują najczęściej barwę brązowo-szaro-czarną.

Zaganiacz zwyczajny

Zaganiacze zwyczajne to ptaki wędrowne z rodziny trzciniaków, które osiągają niewielkie rozmiary. Zasięg ich występowania obejmuje Europę Środkową oraz Azję Zachodnią, natomiast w okresie zimowym zaganiacze można spotkać na terenie niemalże całej Afryki. Upierzenie w okolicy brzucha tych ptaków ma znacznie mniej jaskrawy kolor, niż ma to miejsce w przypadku innych gatunków wymienionych w zestawieniu. Wciąż może jednak okazać się, że widoczny za oknem ptak jest właśnie zaliczany do tego gatunku – charakterystyczna cechą zaganiaczy jest długi dziób oraz spłaszczony czubek głowy. Wierzchnie upierzenie ptaka przyjmuje z kolei brązowo-szare zabarwienie, które sięga aż do ogona zwierzęcia.

Pliszka cytrynowa

Pliszka cytrynowa to ptak o smukłej budowie ciała, którego najłatwiej można spotkać w Azji Centralnej. Niektóre letnie lęgowiska zlokalizowane są jednak również w środkowej części Europy, przez co na północno-wschodnich terenach naszego kraju możliwe jest zaobserwowanie latem przedstawicieli tego gatunku. Pliszka cytrynowa osiąga długość ciała do 20 centymetrów, natomiast jaskrawożółte upierzenie jest charakterystyczne dla samców tego gatunku. Męscy przedstawiciele mają z reguły również długi dziób, wydłużony ogon oraz czarne i białe elementy w okolicy skrzydeł. Żółte zabarwienie brzucha nie jest jednak charakterystyczne dla młodych osobników, które mają z reguły stonowany kolor upierzenia.

Dzierlatka zwyczajna

Dzierlatka zwyczajna to mały ptak z rodziny skowronków, który powszechnie występuje na terenie naszego kraju przez cały rok. Gatunek ten objęty jest ścisłą ochroną, a od dziesięciu lat zauważalny jest trend spadkowy szacunkowej ilości dorosłych osobników. Żółte zabarwienie w okolicy brzucha dzierlatek zwyczajnych występuje stosunkowo rzadko, jednak u niektórych osobników barwa ta może być bardziej transparentna, niż u pozostałych. Cechą charakterystyczną dzierlatek zwyczajnych jest obrączka wokół oczu, która przywołuje na myśl okulary. Ogon ptaka jest krótki a dziób stosunkowo długi, natomiast spód ciała może oprócz barwy żółtej przyjmować również zabarwienie szarobrązowe. Dzierlatki zwyczajne wyjątkowo blisko podchodzą do siedlisk człowieka, przez co uważa się je za jeden z najmniej płochliwych gatunków ptaków.

Kowalik zwyczajny

Kowalik zwyczajny to ptak charakteryzujący się osiadłym trybem życia, u którego samców można zauważyć niezwykle efektowne zabarwienie spodniej części ciała. Może ono przyjmować kolor żółty, pomarańczowy, biały oraz cytrynowy, natomiast cechą charakterystyczną dla tego gatunku jest niebieskoszara czapeczka w okolicy czubka głowy oraz czarny pasek w okolicy oczu. Ciemna pręga rozciąga się od dzioba zwierzęcia i dochodzi aż do jego karku. Populacja kowalików na terenie Europy i Azji jest stosunkowo ustabilizowana, natomiast gatunek ten jest najłatwiejszy do zaobserwowania na terenach podmiejskich ze średnią gęstością zalesienia oraz obecnymi borami świerkowymi i sosnowymi.

Łozówka

Łozówka jest gatunkiem niewielkiego ptaka wędrownego, który pod względem systematycznym jest zaliczany do rodziny trzciniaków. Można go spotkać na terenie Europy Środkowej oraz Azji Zachodniej, natomiast na czas zimy ptaki te migrują na południowe tereny Afryki. Upierzenie wierzchnie łozówki przybiera szarobrązową barwę, natomiast okolice brzucha odróżniają się znacznie jaśniejszym kolorem – może on obejmować odcienie żółci, bieli oraz niebieskiego. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest rozczochrane upierzenie w okolicy czubka głowy, dzięki któremu gatunek ten ma uroczy i niefrasobliwy wygląd.

Mysikrólik zwyczajny

Żółte zabarwienie piór w okolicy brzucha może również oznaczać, że obserwowanym gatunkiem jest mysikrólik zwyczajny. Charakteryzuje się on krępą budową ciała, natomiast przeważająca większość piór przyjmuje oliwkowe zabarwienie. Łatwym do rozróżnienia elementem budowy mysikrólików zwyczajnych jest pomarańczowożółty grzebień na czubku głowy, który jest obecny zarówno u męskich, jak i damskich przedstawicieli gatunku. Mysikróliki mają również niezwykle małe rozmiary – średnia długość ciała rzadko przekracza bowiem 10 centymetrów.

Gąsiorek

Również gąsiorki mają charakterystyczne żółte zabarwienie w okolicy brzucha. W męskich przedstawicieli tego gatunku cechą charakterystyczną będzie dodatkowo czarna pręga w okolicy oczu, która jest znacznie mniej widoczna u samic. Warto jednak pamiętać o tym, że gąsiorki mogą mieć jaskrawożółtą okolicę brzucha, jednak znacznie częściej spotykane jest szarozielone upierzenie tej części ciała.