Gniady Koń – Wszystko o Podstawowej Maści Koni

Konie

Konie to zwierzęta, które znane są już od wielu lat. To one służyły wsparciem kolejnym pokoleniom w wielu pracach. Całkiem możliwe, że są na świecie takie osoby, które pamiętają czasy, kiedy to konie można było częściej spotkać na ulicy niż samochody. Chociaż takich osób jest na pewno garstka. O koniach można powiedzieć dużo, ale temat tak naprawdę nigdy nie pozostanie wyczerpany. M.in. to, że aktualnie te zwierzęta można podzielić ze względu na ich umaszczenie. Rozróżnia się następujące maści konia: kasztanowatą, gniadą, karą, dereszowatą, siwą, srokatą, srokatobiano, srokatosabino, tarantowatą. Oto garść informacji dla osób, które interesują gniade konie.

Z ang. bay

Gniade z ang. mówi się bay. Są to konie, które posiadają sierść czerwonobrunatną o różnym natężeniu barwy. Ich włosie zawsze jest czarne. Wyróżniają się tym, że ich kopyta zawsze są podpalane. Mówi się, że gniade to najbardziej dumne, ale też jednocześnie najbardziej dostojne konie. Śmiało można powiedzieć, że jest to najbardziej charakterystyczna rasa koni, którą można aktualnie spotkać.

Co ciekawe, można powiedzieć, że konie gniade mogą występować wyłącznie w tym umaszczeniu lub też w umaszczeniu odmiennym. W przypadku tych drugich doskonale sprawdzają się kare i kasztanowate. Dla niektórych może wydawać się to skomplikowane, ale osoby, które na co dzień mają do czynienia z tymi zwierzętami, doskonale zdają sobie sprawę z tego, że jest to w końskim środowisku całkiem naturalna sprawa.

Gniada – maść podstawowa

Kary, kasztanowaty oraz gniady – te trzy maści koni zalicza się do podstawowych. Laikowi może być trudno rozpoznać gniadego konia. Wystarczy jednak spojrzeć na jego ogon oraz włosy. Jeżeli są one w odcieniu czarnym, to można być pewnym tego, że ma się do czynienia z gniadym koniem, który na pewno zachwyci wszystkich swoją urodą.

Nie wystarczy powiedzieć, że jest maść gniada. Należy bowiem wspomnieć, że ma się do czynienia z kilkoma odmianami tej maści. Mowa tu o:

skarogniadej – konie tej maści można rozpoznać po tym, że są w całości w kolorze czarnym. Wyjątkiem są nozdrza końskie. Wyróżniają się również pachwiny, a także wewnętrzna górna część kończyn. W tym miejscu można bowiem dostrzec barwę żółtawą lub ciemnobrunatną. Na pewno będzie ona wyróżniać się na tle koloru czarnego w przypadku pozostałej części konia.
ciemnogniada – ogon, grzywa oraz kończyny są w kolorze czarnym. Pozostała część ciała konia jest w kolorze ciemnobrązowym.
jasnogniada – kończyny, grzywa i ogon są czarne. Cała pozostała część konia jest w kolorze jasno brązowym.

Teraz już każdy będzie wiedział, jak można rozróżnić podstawowe maści gniadych koni, które na tle swoich pobratymców wyróżniają się pięknymi odcieniami.

Rozjaśnione maści gniade

Mówiąc o maściach, warto zwrócić uwagę na te rozjaśnione. Na tle innych, wyróżniają się swoim kolorem. Całkiem możliwe, że wielu znawców nawet nie do końca zdają sobie sprawę z tego, że ma się do czynienia z tyloma umaszczeniami gniadych koni. Wśród rozjaśnionych maści gniadych wyróżnić można remową, srebrną, bułaną i szampańską.

Co więcej, wymienione odcienie, można podzielić na kolejne podgrupy.

Kremowe umaszczenie koni gniadych dzieli się na:

jelenie – konie tej rasy powstały dzięki temu, że w ich przypadku został użyty gen o nazwie Cream. Jeżeli chodzi o włosie tego zwierzęcia, to jest ono od ciemnobrązowego do bardzo jasnego. Można również zauważyć to, że skóra i oczy tego konia również są bardzo rozjaśnione. Z kolei, jeżeli chodzi o grzywę oraz inne podpalania, które wyróżniają się, to można zauważyć, że nie jest ona czarna, ale bardziej ciemnoczekoladowa. Warto nadmienić również to, że w przypadku tych koni, nie ma się do czynienia z pręgowaniami. Dzięki temu te zwierzęcia można odróżnić od tych bułanych.
perlino – ta rasa powstała dzięki temu, że została zastosowana podwójna dawka genu Cream. To właśnie dlatego mówi się o tym, że jest ona podwójnie rozjaśniona. Oprócz tego, że skóra ma odcień różowy, to sierść ma barwę kremową. Jeżeli ktoś się przyjrzy zwierzęciu, to może dostrzec, że jego oczy są koloru niebieskiego. Na kończynach podpalania, ogon oraz grzywa są nieco ciemniejsze niż sierść, ale te różnice są naprawdę niewielkie. Wyróżniają się tym, że mają perłowy odcień. To właśnie dlatego bardzo łatwo odróżnić je od innych koni o podobnej maści.

Nie lada ciekawostkę stanowią konie gniade o umaszczeniu srebrnym. Można rozpoznać je po tym, że ich ogon oraz grzywa są białe. Do tego podpalania na kończynach są nieco jaśniejsze (w szczególności, jeżeli przyrówna się je do ciemnej sierści) i występują w kolorze czekoladowym. Jednak spotkanie takiego konia stanowi prawdziwą rzadkość. To dlatego – jeżeli ktoś już je widzi na swojej drodze – wpatruje się w nie z wielkim zachwytem.

Rasy konia gniadego

Jak już było mówione, o koniach można mówić wiele, ale temat i tak nigdy nie zostanie do końca wyczerpany. W szczególności, jeżeli mówi się o podstawowych umaszczeniach. W tym o koniach gniadych.

Jak było mówione konie gniade można podzielić na te, gdzie występuje tylko i wyłącznie to umaszczenie, ale również to, gdzie gniade stanowi podstawę. Oto lista ras, które można nazwać gniadymi lub ich mieszanką.

Alter real

Chyba jedna z najbardziej znanych ras, która może pochwalić się wieloletnia historią. Tym bardziej że można było je spotkać w trakcie wojen napoleońskich. Szacuje się, że ich pochodzenie datuje się dokładnie na XVIII wiek. Są to gorącokrwiste konie portugalskie. Możemy cieszyć się wyjątkowo z tego, że aktualnie te konie można podziwiać. W trakcie wojen napoleońskich były to konie na wyginięciu. Występuje wyłącznie w umaszczeniu gniadym, w różnych odmianach.

Angloarab

Bardzo znana odmiana koni. Często można spotkać je w wielu hodowlach. Szacuje się, że po raz pierwszy z tą odmianą koni można było spotkać się w XIX wieku. Jednak nikt nie zna dokładnej daty, kiedy te piękne konie mogły powstać. Ich powstanie możliwe było dzięki temu, że udało się zmieszać ze sobą dwa dumne gatunki zwierząt – koni pełnej krwi angielskiej i koni czystej krwi arabskiej. Pomimo ich piękna i cennych wartości, nie są one polecane dla osób, które nie mają doświadczenia z koniami. Wszystko przez to, że potrzebują one „twardej ręki” do ułożenia. Ich właściciel musi być konsekwentny. Dzięki temu uda się nawiązać porozumienie ze swoim koniem. Najczęściej spotykane są konie gniade, kasztanowate i siwe.

Cleveland bay

Mówi się, że są to wyłącznie konie gniade. Jeżeli ktoś jednak spotka na swojej drodze konia z gwiazdką na czole, to może być pewny tego, że ma do czynienia z cleveland bay. Niekiedy wyróżniają się one tym, że mają siwą grzywę oraz ogon. Warto zwrócić uwagę na te konie, które często nazywa się królewskimi. Wszystko przez to, że ta odmiana koni występuje w stajniach pałacu Buckingham. Co więcej, turyści zwiedzając królewskie komnaty, właśnie tą piękną rasę mogą dostrzec. Jeżeli ktoś będzie obserwował królewską paradę, koniecznie musi zwrócić uwagę na konie. Będą to na pewno cleveland bay – ukochana rasa królewska.

Koń berberyjski

Może nie każdy zdaje sobie z tego sprawę, ale szacuje się, że jest to jedna z najstarszych ras koni na świecie. Wszystko przez to, że można było je spotkać już kilka tysięcy lat temu na terenie Afryki Północnej. Jest to także poszukiwana rasa koni na świecie, ponieważ wykazuje się dużą odpornością. Można więc poniekąd stwierdzić, że koń berberyjski będzie w stanie przeżyć prawie w każdym miejscu na świecie. Konie berberyjskie są bardzo żywiołowe, więc należy popracować nad ich odpowiednim ułożeniem. Tą rasę koni można podzielić nie tylko na gniade, ale także na siwe, kare, kasztanowate.

Koń hanowerski

Całkiem możliwe, że tą niezwykła rasę koni można spotkać było już na początku XVIII wieku. Pochodzi on z Niemiec. Stąd też właśnie wzięła się jego nazwa. Aktualnie mówi się, że jest to jeden z najcenniejszych koni wykorzystywanych w wyścigach sportowych. Przyglądając się temu gatunkowi, można spostrzec, że jego chód jest bardzo elegancki. Całkiem możliwe, że ma on jakieś powiązania królewskie. Oprócz tego, konie hanowerskie wyróżniają się skocznością i zrównoważonym charakterem. Oprócz tego, że konie hanowerskie są gniade, można wyróżnić kasztanowate. Są doskonałe, jeżeli chodzi o ich ujeżdżanie. Polecane są one również do powożenia oraz do skoków.

Koń kabardyński

Kolejna, bardzo stara rasa koni, która pochodzi z regionu Kaukazu. Słysząc tą nazwę można być pewnym tego, że ma się do czynienia z wytrzymałą i odporną rasą konia. Ciekawostką jest to, że kabardyńskie konie były znane już w okresie średniowiecza. Na ogół konie gorącokrwiste znane są ze swojego narowistego charakteru. Jednak w tym przypadku tak nie jest. Są to bardzo spokojne konie, które inteligentne i zrównoważone. Do tego należy dodać, że wyróżniają się one genialnym słuchem, węchem i pamięcią. Aktualnie bardzo często można spotkać je w tracie biegów długodystansowych. Konie kabardyńskie najczęściej są gniade. Chociaż należy dodać, że niekiedy (ale to naprawdę bardzo rzadko) występują w umaszczeniu siwym.

Koń pełnej krwi angielskiej

Chyba nie ma osoby, która by takiej nazwy nie słyszała. Mowa tu nawet o tych, którzy na co dzień nie mają tak dużo do czynienia z końmi. Jak sama nazwa wskazuje, ich region pochodzenia to Anglia. Można było je spotkać już w XVIII wieku. Aktualnie użytkowane są w głównej mierze w dyscyplinach sportowych. W szczególności, jeżeli mowa jest o wyścigach. Nie jest tajemnicą to, że każdy koń pełnej krwi angielskiej wyróżnia się swoją szybkością. Wystarczy spojrzeć na statystyki, jeżeli chodzi o zwycięzców wyścigów, aby zrozumieć, że jest to prawda. Wyróżniają się niesamowitym charakterem. To właśnie ten gatunek koni został wykorzystany do tworzenia innych odmian. Chyba nie ma gatunku konia, który w jakiejś części nie miałby w sobie genów pełnej krwi angielskiej. Wyróżnia je nie tylko piękno, ale również elegancja. Głównie można spotkać konie gniade, ale także kasztanowate.

Konie gniade należą do podstawowych, ale także postrzeganych jako te najpiękniejsze.