Psy

Labradory – cena, pielęgnacja i opis

Labradory to psy, które określa się jako zrównoważone, przywiązane do człowieka i serdecznie nastawione do całego świata. Psy te nade wszystko kochają ruch i wodę, to w końcu urodzeni pływacy. Najlepiej czują się w towarzystwie ludzi – uwielbiają być głaskane i przytulane, wykazują się bardzo dużą cierpliwością w stosunku do dzieci.

Labradory nie są podatne na stres, bardzo dobrze odnajdują się w nowych sytuacjach. To psy, które współpracują z człowiekiem wykonując przeróżne zadania: szukają narkotyków lub ludzi, którzy utknęli pod gruzami. Wspomagają jednostki Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, po odpowiednim przeszkoleniu pracują jako psy-przewodnicy.

Ciekawostki o labradorach

To jedne z najpopularniejszych psów na świecie. W Polsce jest to druga najczęściej wybierana rasa psa, a w Stanach Zjednoczonych zajmują pod względem popularności pierwsze miejsce na podium
najstarsze zdjęcie, na którym został uwieczniony labrador pochodzi z 1867 roku. Widnieje na nim Nell, suka z hodowli księcia Bucceleuch.
Psy te przybyły do Polski w drugiej połowie lat osiemdziesiątych XX wieku i bardzo szybko zyskały dużą popularność
Labradory o czekoladowym kolorze sierści rodzą się najrzadziej, za to kosztują najwięcej
Po kąpieli w zimnej wodzie ogon labradora może stać się bezwładny
Labradory to ogromne żarłoki
Jedna z najpopularniejszych produkcji filmowych, w której grał labrador to film „Marley i ja” z Owenem Wilsonem i Jennifer Ainston

Pielęgnacja psa

W okresie gubienia sierści warto wykonać energiczny masaż, np. gumową rękawicą. Poprawi on krwioobieg i będzie stymulował wzrost sierści. Warto wiedzieć, że szata labradora nie wymaga trymowania.

Należy pilnować tego, by pazury były odpowiedniej długości. Zbyt długie mogą powodować szereg problemów takich jak wrastanie, powodowanie skaleczeń, powstawanie ropieni na poduszeczkach czy wreszcie mogą doprowadzić do nierównomiernego obciążenia kończyn. Pazury najlepiej regularnie przycinać specjalnymi cążkami. W zimie, gdy łapy mają styczność z solą i żwirem, można profilaktycznie smarować poduszeczki mleczkiem kosmetycznym.

Kolejnym ważnym elementem codziennej pielęgnacji jest sprawdzanie stanu uzębienia. Do czyszczenia zębów można wykorzystać miękką szczoteczkę o krótkiej główce albo specjalne szczoteczki dla psów. Warto przyzwyczaić psa do codziennego gryzienia sztucznych kości lub suchego chleba pełnoziarnistego – powinna być to wystarczająca profilaktyka przed tworzeniem się kamienia nazębnego.

Usposobienie, a szkolenie

Labradory to psy łatwe do ułożenia, które szybko i chętnie się uczą. Warto wziąć udział w szkoleniu grupowym – psy uczą się również koncentracji oraz doskonalą umiejętność radzenia sobie z różnego rodzaju dystraktorami. Najlepsze wyniki osiągnie się poprzez stosowanie w trakcie szkolenia pozytywnych doświadczeń i wzmocnień, które można wyrazić np. poprzez pochwałę bądź odpowiednią mimikę twarzy. Im częściej będzie nagradzane dane zachowanie, tym częściej pies będzie je przejawiał. Warto pamiętać, że zainteresowanie ze strony właściciela jest dla labradora zawsze motywujące. Pomożesz psu zapamiętać komendę jeżeli zawsze będziesz używać do jej wypowiedzenia tego samego słowa. Łatwość przyswojenia sobie wielu komend oraz łagodność tej rasy zadecydowały o tym, że psy te często wykorzystywane są jako przewodnicy osób niewidomych lub wspomagają rozwój dzieci uczestniczących w dogoterapii.

Jak żyje ten pies?

Zarówno młodym jak i starszym psom tej rasy należy zapewnić odpowiednią dawkę ruchu. Lubią węszyć, ale nie pogardzą też bieganiem za patykiem czy piłką. Jeśli tylko będą miały taką okazję – wskoczą do wody. Labradory ciągle są w ruchu, uwielbiają ludzi oraz inne psy, potrafią zaprzyjaźnić się niemalże z każdym i są wspaniałymi i wiernymi kompanami na długie, długie lata.

Jak sobie radzi w upały i mrozy

Psy znacznie obniżają poziom swojej aktywności w trakcie największych upałów. I mimo tego, że normalnie chętnie wyszłyby na spacer wolą odpoczywać wyciągnięte na zimnych płytkach. Możemy zauważyć, że zwłaszcza w cieplejsze dni psy o wiele częściej dyszą. W ten sposób wspomagają swoją termoregulację i ochładzają organizm. To, o czym należy pamiętać to zapewnienie stałego dostępu do świeżej, najlepiej zimnej wody. Możemy również zmoczyć ręcznik i położyć na grzbiet pupila. Nie zapominajmy o tym, że labradory to urodzeni pływacy – jeśli tylko mamy taką możliwość, pozwólmy psu zamoczyć się w rzece lub przydomowym baseniku. Spacery zaplanujmy wcześnie rano gdy jeszcze jest chłodno lub wstrzymajmy się z nimi do wieczora, gdy temperatura powietrza spadnie i nie będzie zagrożenia jakie niesie ze sobą postawienie psiej łapki na rozgrzanym asfalcie/chodniku/betonie.

Labradory to psy, które wręcz kochają śnieg. Uwielbiają w nim nurkowa, tarzać się, ganiać po nim. I wcale nie przeszkadza im ujemna temperatura! Swoje uwielbienie dla śniegu psy mogą manifestować na przykład poprzez wydłużenie pory spaceru. Nie ma potrzeby ubierać labradora w specjalne zimowe ubranko, pies nie zmarznie a ubranko mogłoby mu przeszkadzać. Zamiast tego warto zadbać o poduszeczki stóp, które w okresie zimowym narażone są na pękanie. Aby temu zapobiec najlepiej regularnie smarować je wazeliną.

Pochodzenie i historia rasy

Przodkowie dzisiejszych labradorów wywodzą się z Nowej Funlandii. Już ponad 500 lat temu psy, które doskonale potrafiły pływać towarzyszyły rybakom z Devon w południowej Anglii. Gdy w XVI wieku rolnicy zaczęli osiedlać się wzdłuż wybrzeży Nowej Funlandii potrzebowali psów, które nie tylko kochają wodę, ale potrafią również polować. Ponieważ w Nowej Funlandii nie spotkali rodzimych psów, hodowali te przywiezione z Anglii. Krzyżując psy ze sobą, wyhodowali tzw. Psa z St. John’s. Przodkowie labradorów zajmowali się aportowaniem liny i łapaniem ryb, które wydostały się poza sieć. Psy tego typu szybko upodobała sobie brytyjska szlachta. W 1820 roku lord Malmesbury zapoczątkował hodowlę rasy i nadał jej znaną do dziś nazwę. W Anglii labradory zostały uznane za samodzielną rasę w 1916 roku. W tym samym czasie opracowano wzorzec rasy. Co ciekawe, pierwotna maść labradorów była czarna i tylko takie osobniki uznawano za rasowe. Psiaki biszkoptowe i czekoladowe nie budziły zainteresowania.

Pierwszy labrador trafił do Polski w 1986 roku, była to suczka o biszkoptowym umaszczeniu. Dziś labradory to jedna z najczęściej spotykanych ras psów w naszym kraju.

Charakter i zachowanie

Gdyby przypisać labradorowi ludzkie określenie, najbardziej pasowałoby „pies-orkiestra”. Nie ma drugiego tak oddanego człowiekowi i spokojnego psa, który równocześnie może być delegowany do wykonywania różnych zadań. Nie można odmówić mu inteligencji, labradory są bardzo pojętne, szybko przyswajają nowe komendy. Są odważne i zachowały w sobie zmysł tropicieli. Uwielbiają zabawę, ale odpowiednio przeszkolone mogą wykonywać naprawdę odpowiedzialne zadania ( np. poszukiwanie materiałów wybuchowych).

Jak dbać o jego zdrowie?

Kondycja zdrowotna labradora uzależniona jest od kilku czynników. Jednym z nich jest zapewnienie optymalnej porcji ruchu – w przypadku tej rasy potrzeba ta może być zaspokajana np. podczas długich spacerów po zróżnicowanych powierzchniach. Spacery takie wiążą się ze zwiększonym prawdopodobieństwem złapania kleszcza, dlatego po każdym spacerze należy dokładnie sprawdzić skórę pupila. Warto też poprosić weterynarza o dobranie najlepszego sposobu, który ochroni psa przed pchłami, kleszczami i innymi robakami, z którymi może mieć styczność. Specjalista może zalecić stosowanie tabletek, pudru lub rozpylanie na sierści płynu posiadającego przeciwkleszczowe właściwości. Bardzo ważny jest dobór odpowiedniej karmy, która zaspokoi potrzeby energetyczne a także dostarczy organizmowi wszystkich niezbędnych składników. Koniecznie trzeba pamiętać o regularnych wizytach u weterynarza, który oglądnie psa, zleci badania i oceni ogólny stan zdrowia pupila.

Najczęstsze choroby
Labradory to rasa, która narażona jest na szereg chorób dziedzicznych:

miopatię, czyli schorzenia układu nerwowo-mięśniowego, czyli występowanie drżenia kończyn, osłabienie mięśni, zmieniony, powłóczący chód oraz zaburzenia płynności ruchu
nowotwory
epilepsję
dysplazję stawów biodrowych i łokciowych

W jaki sposób można spróbować zmniejszyć prawdopodobieństwo zachorowania na którąś z wyżej wymienionych chorób? Przede wszystkim należy wybrać psa z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologicznym. Niestety u psów pochodzących z pseudo-hodowli o wiele częściej występują choroby dziedziczne.

Cechy szczególne
Cechą charakterystyczną labradorów jest ogon – gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, średniej długości, pokryty gęstym włosem.

Hodowla i szczeniaki

Decydując się na zakup labradora zdecydowanie należy wybrać takiego, który pochodzi z hodowli zarejestrowanej w Związku Kynologów w Polsce. Kupując psa pochodzącego z „niepewnej” hodowli musimy być świadomi tego, że prawdopodobieństwo wystąpienia przeróżnych chorób, do których predysponowana jest ta rasa znacząco wzrasta. Szczeniaki pochodzące ze sprawdzonej hodowli powinny posiadać komplet badań, które dadzą pewność co do tego, że nie ich potomstwu nie będą groziły choroby dziedziczne. Hodowca powinien umożliwić zobaczenie szczeniaka oraz odpowiedzieć na pytania przyszłych właścicieli w sytuacji, gdy chcą o coś dopytać.

Cena labradora w 2024 roku

Labradory, mimo, że bardzo popularne, zdecydowanie nie należą do najtańszych psów. Ile trzeba było zapłacić za labradora w 2024 roku? Chcąc kupić szczeniaka z rodowodem, trzeba liczyć się z faktem, że ceny zaczynały się od 3500 zł. Warto pamiętać o tym, że nie wszystkie psy mogą brać udział w wystawach – ceny labradorów wystawowych zaczynają się zazwyczaj od 5000 zł. Tak naprawdę o tym, jaki będzie koszt zakupu psa z rodowodem uprawnionego do brania udziału w wystawach, decyduje często właściciel konkretnej hodowli. Decydując się na zakup labradora należy wybrać hodowlę zarejestrowaną w Polskim Związku Kynologicznym – tylko wtedy możemy mieć pewność co do pochodzenia psa oraz warunków, w których malutkie szczeniaki spędziły pierwsze miesiące życia.

Ile żyje labrador

Labradory żyją 10-14 lat, może więc uznać je za rasę długowieczną.

Dla kogo jest ten pies?

Labrador nie jest zbyt wymagającym psem, a raczej zwierzakiem nastawionym na „zadowolenie opiekuna”, bez problemu powinny więc poradzić sobie z jego wychowaniem osoby, które dotąd psa nie miały. Z racji bardzo przyjacielskiego nastawienia labradora do ludzi często decydują się na niego rodziny z dziećmi. Warto jednak pamiętać, że potrzebuje dużo ruchu, i zwłaszcza jeśli mieszka w bloku codzienną możliwość ruchu na świeżym powietrzu powinien mieć zapewnioną. Po przejściu odpowiedniego szkolenia labrador bardzo dobrze sprawdzi się jako przewodnik niewidomych, pomocnik niepełnosprawnych, pies terapeuta, pomocnik chorych na epilepsję czy przewodnik niesłyszących.

Alergicy

Labradory to psy, które gubią sierść właściwie przez cały rok. Szczyt linienia przypada pod koniec lata i zimy, gdy zupełnie zmieniają szatę. Nie są więc one polecane osobom, u których występuje chociażby łagodna alergia na psią sierść.

Sierść i umaszczenie psa

Choć wydawałoby się, że w populacji labradorów przeważają te o biszkoptowym umaszczeniu warto wiedzieć, że nie zawsze tak było. Pod koniec XIX wieku to kolor czarny był dominujący, kolor żółty dopiero zyskiwał na popularności. Obecnie najpopularniejsze są labradory o biszkoptowym umaszczeniu. Sierść labradorów jest gładka, krótka, z gęstym podszerstkiem. W okresie linienia pies gubi sporo sierści.

Rozmiary i waga labladora

Labradory to psy średniej wielkości. Właściwa wysokość w kłębie u suk to 54-56 cm a u psów 56-57 cm. Samica waży od 25 do 32 kg a samiec od 29 do 36 kg.

Wypadanie sierści

Sierść labradora jest krótka i gładka, przylegająca do ciała. Osoby, które chciałyby kupić labradora muszą zdawać sobie sprawę z tego, że wypada codziennie.
Okresy natężonego wypadania sierści, czyli tak zwane linienie, występują dwa razy w roku, gdy pies zmienia szatą na letnią/zimową. Okres gubienia włosa nie powinien przekraczać 3 tygodni. Jeżeli jednak linienie przedłuża się lub jest wyjątkowo obfite, warto skontrolować stan zdrowia pupila i sprawdzić czy nie ma on niedoboru witaminy B lub problemów z tarczycą.

Jak szczotkować labradora?

Do szczotkowania najlepiej wybrać szczotkę z miękkim naturalnym włosiem. Zwłaszcza w okresie linienia warto czesać psa codziennie. Zabieg taki pomoże nie tylko usunąć martwe włosy, ale też pozwoli na szybkie odkrycie kleszczy czy pcheł. Czesanie nie powinno być zbyt energiczne, w przeciwnym wypadku może uszkodzić podszerstek, który pełni funkcję izolacyjną.

Jaką karmę wybrać?

Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że obliczając ilość kalorii, których codziennie powinniśmy dostarczyć psu należy brać pod uwagę nie tylko masę ciała, ale też aktywność czworonoga. Labradora nie można przekarmiać, ponieważ rasa ta wykazuje tendencje do tycia. Ważne jest to, by zamiast jednego dużego posiłku dziennie psy dostawały 3 mniejsze posiłki.

Karma odpowiednia dla labradora powinna wyróżniać się wysoką zawartością mięsa, białka i produktów pochodzenia zwierzęcego. Karma dla szczeniaka powinna zawierać w swoim składzie chondroitynę oraz glukozaminę. Z kolei karma dla dorosłego psa powinna być bogata w kwasy tłuszczowe Omega-3, Omega-6, L-karnitynę, glukozaminę, białko zwierzęce oraz…surowy popiół. Co ze smakołykami? Jak najbardziej są one wskazane – są zdrowe dla zębów i zapewniają rozrywkę dla czworonoga, który wiecznie lubi coś podgryzać.

Warto zwrócić szczególną uwagę na to, jak pupil zareaguje na karmę. W przypadku wystąpienia nawet niewielkich objawów alergii warto skontaktować się z weterynarzem i wspólnie dobrać specjalistyczną karmę dla Twojego czworonoga.

Minusy posiadania labradora w domu

Mimo tego, że labradory to bardzo przyjacielskie psy, które na ogół nie ronią wokół siebie wiele hałasu, warto zwrócić uwagę na pewne minusy, które mogą wiązać się z posiadaniem tego psiaka w domu. Przede wszystkim należy pamiętać o tym, że labradory potrzebują codziennej dawki ruchu, jeśli więc nie będą miały okazji „wyszaleć się”, mogą wykazywać oznaki nadpobudliwości. Ze względu na ich masę i siłę, utrzymanie ich na smyczy ( zwłaszcza, gdy wpadną na jakiś trop!) również może być problematyczne. Nie sposób też nie wspomnieć o sierści, która prawdopodobnie będzie zlegała w każdym kącie mieszkania, w którym przez dłuższy czas będzie przebywał labrador.