Berneńczyk – charakterystyka, opis, żywienie i cena
Bohaterem niniejszego artykułu będzie Berneński pies pasterski. Jest to duży pies o wysoce rozwiniętym potencjale intelektualnym. Chociaż jest to duży pies, to świetnie sprawdzi się jako kompan do zabaw i aktywny członek życia rodzinnego. Chcesz wiedzieć więcej? Zapraszamy zatem do dalszej lektury.
Spis treści
Opis i charakterystyka rasy
W przypadku berneńskiego psa pasterskiego mówimy o stosunkowo dużym psie, który był przez szereg lat na terenach Szwajcarii psem zaganiającym i stróżującym. Jest to szalenie przywiązany do człowieka pies. W przypadku separacji od opiekunów może odczuwać lęk.
Tryb życia
Berneńczyki, bo tak inaczej nazywamy te psy, są niezwykle przyjazne i ułożone. W kontekście szczeniaków i młodszych psów można zauważyć, że są porywcze, co jednak z wiekiem im mija. Tym samym staja się one spokojnymi i statecznymi towarzyszami w naszych domach.
Nie lubią przebywać dłuższy czas bez opiekunów. Cenią sobie współpracę z człowiekiem i chętnie się uczą, gdyż są to szalenie inteligentne stworzenia. Berneńczyki wykazują się sporą dozą cierpliwości i wyrozumiałości, co czyni z nich doskonałych kompanów dla najmłodszych. Musimy pilnować, aby psy te miały odpowiednią ilość ruchu, bo w przeciwnym razie nadmiar energii będzie wykorzystany na dewastację przedmiotów w domu.
Sierść i umaszczenie
Psy berneńskie charakteryzują się miękką sierścią z grubym podszerstkiem oraz jedwabistą okrywę. W przypadku podstawowej okrywy mamy do czynienia z czarną kolorystyką i białym znaczeniami na końcu ogona, łapach, klatce piersiowej, a także pysku. Mamy też do czynienia z tzw. podpalaniem, które oddziela czarną maść od białej na nogach i policzkach.
Rozmiary i waga
Bohater niniejszego tekstu to dość duży i silny pies. Trudno się temu dziwić, kiedy spojrzymy na jego wymiary. Dorosły pies ma bowiem wzrost około 64-70 cm, a suka 58-66 cm. Waga jest mniej więcej ta sama i wynosi około 40-44 kg.
Charakter i zachowanie
Berneński pies pasterski to niezwykle majestatyczny pies o dobrodusznym usposobieniu. Powszechnie uważa się, że Berneński pies pasterski to zwierzę szalenie troskliwe, chociaż czasem może też być i kapryśny. Mówimy tu o włochatych olbrzymach, które preferują dużą ilość pieszczot. Nie chcą przebywać same, a przy tym potrafią zaskoczyć swoimi indywidualnymi pomysłami. Bardzo często podejmują identyczne dedycje jak ich właściciel, a do tego są niezwykle posłuszne. Tym samym oznacza to, że wspólne życie z tym przedstawicielem rasy pasterskiej nie będzie problematyczne ani też specjalnie nudne.
Usposobienie, a szkolenie
To idealny uczestnik życia rodzinnego, który preferuje przebywanie z ludźmi. Świetnie sprawdzi się jako pupil dla starszych dzieci, z którymi będzie miał zazwyczaj wyjątkowe relacje. Jest to pies, który wymaga kontaktu z ludźmi. Potrafi szczekać na obcych, a po dłuższej chwili się uspokaja.
Jeśli od małego Berneński pies pasterski będzie otoczony innymi zwierzętami domowymi, to nie będzie miał większych problemów z akceptacją ich w domu.
Ile żyje?
Przeciętnie psy z rasy berneńskiego psa pasterskiego żyją około 8 lat. Mają miejsce przypadki, kiedy to długość życia dochodzi do 13 lat, ale również zdarzają się przedstawiciele żyjące tylko 6–7 lat. Jak zatem widać nie są to psy długowieczne. Do najczęstszych przyczyn wpływających na skrócenie ich żywota mają nowotwory płuc, mięśni i kości, a także węzłów chłonnych,
Jak dbać o jego zdrowie?
Każdy odpowiedzialny opiekun chce, aby jego pies żył długo i cieszył się odpowiednim zdrowiem. Oznacza to więc konieczność wykonywania cyklicznych badań profilaktycznych. Szczególny nacisk powinno się kłaść w tym wypadku na badanie krwi, echo serca i USG. W ten sposób możemy bowiem stosunkowo wcześnie wykryć ewentualne problemy zdrowotne i zainicjować proces leczenia we wczesnym stadium. Warto również mieć na uwadze przypadłości o charakterze ortopedycznym. Jak tylko zwierzę kuleje lub ma kłopot ze wstawaniem z posłania, warto sprawdzić to pod kątem dysplazji, lub zwyrodnień stawów. Jako profilaktyczne działania sprawdzi się w takim przypadku suplementacja oraz w razie potrzeby rehabilitacja.
Najczęstsze choroby
Jak to już zostało przed momentem wspomniane do największych zagrożeń zdrowia, które występują u berneńskiego psa pasterskiego, mamy skłonność do popadania na agresywne nowotwory. To wpływa szczególnie na ich krótki okres życia. Do tego analogicznie jak ma to miejsce u innych większych psów, uskarżają się one na dysplazję stawów biodrowych.
Cechy szczególne
Berneński pies pasterski odznacza się raczej zrównoważonym charakter. Oczywiście w wieku szczenięcym może być nieco żywiołowy i trochę psocić. Jednak wraz z upływem czasu będzie on coraz bardziej ułożonym i spokojnym psem.
Bez większych trudności podporządkowują się opiekunowi i jednocześnie odczuwają z nim silną więź. Nie są to psy, które można zostawić na dłużej same. Wymagają nie tylko obecności opiekuna, ale również sporo przestrzeni. Mamy do czynienia z rasą, która raczej nie jest zbyt ufna wobec kogoś, kogo nie zna. Berneńczyki zaliczamy do psów, które dobrze reagują na naukę i proces szkolenia. Są to bowiem łagodne zwierzęta i bez problemu wykonują powierzone im zadania. Najlepiej proces nauki zainicjować w przypadku berneńczyka w okresie szczenięcym.
Jak szczotkować?
Jeśli nie chcemy, aby po całym domu fruwała nam psia sierść, warto swojego pupila szczotkować. Do tego pozwoli to uchronić psa od plątania się jego sierści. Warto praktykować to codziennie.
Wypadanie włosów/sierści
Jeśli nasz pupil żyje zgodnie z rytmem przyrody i sporo czasu przebywa a dworze, to proces linienia przebiega u niego dwukrotnie na przestrzeni roku. Jednocześnie warto wiedzieć, że jest to proces dosyć intensywny. Trzeba wówczas przez okres około 3-4 tygodni regularnie szczotkować pupila.
Pielęgnacja
Istotnym elementem pielęgnacji naszego berneńczyka jest szczotkowanie. Jak to już zostało wspomniane w tym okresie musi to być bardzo częste – zaleczane jest nawet codzienne szczotkowanie. Kolejnym elementem pielęgnacyjnym jest regularne przycinane włosów między opuszkami. Raczej nie poddajemy tych psów kąpieli. Ma to miejsce wyłącznie w szczególnych przypadkach. Zwłaszcza u młodych osobników powinno się pilnować menu. W jadłospisie berneńczyków nie można dostarczać nadmiernych ilości białka, gdyż może to wywołać różne procesy chorobotwórcze.
Alergicy
w przypadku występowania u domowników alergii problematyczne jest posiadanie zwierząt. Niestety w przypadku berneńskiego psa pasterskiego nie mamy dobrych wiadomości dla alergików. Nie jest to bowiem zwierze dla nich odpowiednie.
Hodowla i szczeniaki
Pragnąc wejść w posiadanie berneńczyka, dobrze jest na początek sprawdzić jego warunki bytowania w danej hodowli. Ważne jest również to jaka jest kondycja matki. W przypadku, gdy hodowca wzbrania się przed pokazaniem innych zwierząt, to musi to rozbudzić naszą czujność. Warto mieć świadomość tego, że każda legalna hodowla musi wręczyć nam metrykę, bo to ona jest podstawą do wyrobienia rodowodu.
Jak sobie radzi w upały i mrozy
Berneńczyki są psami, które nie mają większych problemów z adaptacją w zimie. Z uwagi natomiast na dłuższą sierść w upały mogą odczuwać dyskomfort. Do tego w cieplejsze dni musimy im zapewnić dostęp do świeżej wody, a także zacieniony kąt.
Dla kogo?
W przypadku psa omawianej na niniejszych łamach mamy do czynienia z optymalnym kandydatem dla osób z dużym domem. Najlepiej gdzieś na przedmieściach lub z ogrodem.
Trzeba również mieć na uwadze to, że berneńczyk potrzebuje dłuższych spacerów i do tego nie można pozostawiać go bez obecności jakiegokolwiek opiekuna. Nie radzi on bowiem sobie, na dłuższą metę bez swoich opiekunów źle znosi samotność. Zaniedbując te kwestie, możemy wywołać u niego niszczycielskie zachowania. Musimy więc pamiętać, że berneński pies pasterski wymusza na nas przyjazne, ale konsekwentne podejście.
Jaką karmę wybrać?
Będąc już w tej części tekstu na pewno wszyscy wiedzą, że berneński pies pasterski zalicza się do dużych ras psów. Tym samym oznacza to styl żywieniowy dedykowany właśnie takim psom. Musimy zatem zaopatrzyć się w karmy dedykowane właśnie takim psom, gdyż właśnie one zapewniają optymalna ilość poszczególnych składników odżywczych. Warto również pamiętać o ochronie stawów, a w tym kontekście optymalna będzie suplementacja chondroityną i glukozaminą.
Berneńczyki zyskały sławę jako łakomczuchy, zatem wskazane jest racjonalne podejście do diety i ilości posiłków na przestrzeni dnia. W przeciwnym razie może to negatywne odbić się na wadze zwierzęcia.
Minusy posiadania tego zwierzęcia w domu
Jak wszystkie zwierzęta domowe berneńczyki mają wiele atutów, o których pisaliśmy w niniejszym tekście. Niestety bywają pewne zachowania czy preferencje tych psów, które mogą być uznane za mankamenty. Warto im się przyjrzeć:
– są to psy żyjące stosunkowo krótko,
– konieczne są duże nakłady finansowe na jego utrzymanie,
– berneńczyk ma skłonności do wielu schorzeń
– przy przebywaniu przez cały rok w domu będzie intensywnie gubił sierść.
Pochodzenie rasy
Sądzi się powszechnie, że mamy tutaj do czynienia z psami, które wywodzą się od psów molosowatych. Wraz z legionami Cezara przez przełęcz św. Bernarda wkraczały do Szwajcarii. Z uwagi na dość odcięty od cywilizacji obszar krzyżowały się one tu z lokalnymi owczarkami. Tym samym dało to początek kilku psom pasterskim, które różnią się od siebie wielkością, barwą i kształtem ogona.
Historia rasy
Datuje się, że przodkowie berneńczyków sięgają 2000 lat wstecz, kiedy to miały miejsce wyprawy Rzymian na tereny ówczesnej Szwajcarii. Za sprawą krzyżówek z lokalnymi psami powstały rasy mogące przetrwać w trudnych warunkach i jednocześnie swoim wyglądem przypominały mastiffa. Za sprawą takiej krzyżówki uległo złagodzenie temperamentu
Ciekawostki
Wśród ciekawostek związanych z berneńczykami warto wspomnieć ponadprzeciętnej popularności tej rasy w USA, Ameryce Południowej i Japonii.
Kiedyś według hodowców panowało przekonanie, aby berneńczyk miał rozszczepioną truflę.
Cena w 2023 roku
Nie są to tanie psy, gdyż za szczeniaka z hodowli trzeba zapłacić minimum od 5000 złotych. Cena jest różna i uzależniona od prestiżu hodowli. Stąd też warto odwiedzić takie miejsce i porozmawiać z jej właścicielem. Do tego zwróćmy uwagę na to, w jaki sposób zachowuje się cały miot oraz rodzice.