Shih tzu – charakterystyka, opis, żywienie i cena

Mały, elegancki, charakterny – to przymiotniki najlepiej określające przedstawicieli shih tzu. Psiaki te wymagające są w zakresie pielęgnacji, ale za to są wierne i towarzyskie. Z założenia hodowane były by cieszyły oko i właśnie dotrzymywały towarzystwa.

Wszystko o rasie Shih tzu

Te pieski posiadają dużą, okrągłą głowę, z krótką kufą i szeroko rozstawione, duże, najczęściej ciemne oczy dodające uroku zwierzęciu. Ponadto shih tzu charakteryzują zwisające, włochate uszy. Sylwetka psiaka wpisuje się w prostokąt. Shih tzu ma długi i prosty grzbiet, a przy tym mimo niewielkich rozmiarów stosunkowo masywne, mocne i muskularne łapki. Z powodu gęstej sierści shih tzu wydają się bardziej korpulentne niż są naprawdę.

Opis rasy i charakterystyka

W przypadku rasy shih tzu wyróżniamy dwie odmiany: amerykańską i europejską. Shih tzu amerykańska jest znacznie delikatniejsza od europejskiej. Dodatkowo odznacza Ją szersza klatka piersiowa, dłuższa szyja i mniejsza głowa, amerykańska odmiana ma też mniejsze i bardziej smukłe łapy. Europejska shih tzu będzie co za tym idzie większa i mocniejsza od swoich pobratymców zza wielkiej wody.

Shih tzu – Tryb życia psa

Trochę koci… Shih tzu chodzi swoimi drogami. Jest łasy na pieszczoty, przytulanie i siedzenie na kolanach właściciela, ale to On lubi być Panem sytuacji i sam decydować kiedy przychodzi czas głaskania i zabaw. Chętnie się bawi i poznaje świat, to bardzo ciekawskie stworzenie.

Sierść i umaszczenie

Shih tzu ma długą, gęstą, lśniącą sierść z obfitym podszerstkiem.

Może mieć wszelakie umaszczenia od jednolitych po różnobarwne z dopuszczalnymi białymi zaznaczeniami. U łaciatego shih tzu szczególnie pożądane będą biała strzałka na głowie i biały koniuszek ogona.

Szata może być prosta, albo lekko falista, nie dopuszczalna jest kręcona.

Rozmiary psa

To małe, urocze psiaki, osiągające w kłębie 27-28 cm. Wysokości i ważące od 4 do 8 kg. Ocenie nie powinna podlegać jedynie waga i wielkość, bo znacznie istotniejsze u tej rasy są typ i cechy dla Niej charakterystyczne. Mają one większe znaczenie niż wymiar.

Charakter Shih tzu

Shih tzu to czujne i niezależne żywe sreberko, przy tym przyjazne i inteligentne. Ten spokojny pies sprawdzi się w rodzinach z dziećmi. Trzeba tylko uważać, by kilkulatki nie szkodziły Mu podczas zabaw swoją nieuważnością. Jest łagodny i zawsze chętny do zabawy, jako bezkonfliktowy dobrze dogada się bez trudu z człowiekiem dużym i małym, innym psem, czy zwierzętami domowymi np. kotami, królikami, kanarkami. Z łatwością adaptuje się do różnych warunków, co daje Mu możliwość szybkiego zadomowienia się w dużym domu z ogrodem i w kompaktowej kawalerce. Mimo, że lubi ruch i zabawy na zewnątrz nie jest uciążliwy pod względem wymagań w zakresie spacerów. Wcale nie muszą być One długie, a piesek nadwyżki energii pozbędzie się także podczas domowej zabawy. Uczy się raczej bez kłopotu podstawowego posłuszeństwa, może też posiąść umiejętność wykonywania rozlicznych sztuczek. Shih tzu nie są urodzonymi sportowcami, ale niektóre egzemplarze doskonale będą sobie radziły na torze agility.

Dystyngowany i zrównoważony psiak lubi spać, więc pozostawiany sam w domu nie będzie niszczyć rzeczy i się nudzić. Odznacza się umiarkowanym temperamentem, pogodnym usposobieniem, wprawiającym otoczenie w dobry nastrój. Mimo, że jest spokojny i najpewniej pod naszą nieobecność utnie sobie drzemkę nie powinniśmy skazać Go na długie samotne godziny. Shih tzu jak z resztą każdy psiak, a ta rasa szczególnie potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem pomimo dużej tolerancji na różne sytuacje.

Chociaż jest nie wielki, jeśli będziemy Mu ulegać na każdym kroku, z naszego czworonoga może wyrosnąć prawdziwy psi terrorysta, który wychowa nas sobie tak, że nie będziemy mieli w różnych kwestiach nic do powiedzenia. Shih tzu niezależnego i inteligentnego, ale niejednokrotnie krnąbrnego trzeba uczyć od maleńkości prawidłowych zachowań i dyscypliny. Przydadzą nam się przy tym stanowczość i duże pokłady cierpliwości.

Shih tzu ogólnie rzeczy ujmując jest wierny, bardzo przywiązuje się do właściciela, akceptuje różne warunki życia, wykazuje się spokojem, zrównoważeniem, intelektem, łagodnością i przyjaznością wszystkim żywym istotom, przy tym ma dodatkowo jeden ogromny plus – nie jest hałaśliwy, co docenią sąsiedzi w bloku i właściciele ceniący sobie ciszę i spokój. Tego wesołka będzie wszędzie pełno. Ucieszy się zawsze z biegania, spacerów i zabawy.

Usposobienie a szkolenie

Niby posłuszny, niby zdolny, ale potrafi okazać swoją niechęć i niezadowolenie, kiedy nie ma na coś ochoty. Przymus fizyczny nic tutaj nie pomoże, nie można Go stosować wobec tej rasy, podczas szkoleniowych zmagań skuteczne będą pochwały i smakołyki.

Na spacerze nasz shih tzu musi czuć kontrolę, bo nie jest to rasa bezwzględnie posłuszna. Przydadzą nam się na takie okoliczności długa smycz i szelki lub zaokrąglona obróżka. Obróżkę, czy szelki w domu musimy zdejmować, bo mogą One przyczyniać się do kołtunienia sierści. Zabawa będzie stymulatorem rozwoju psycho-fizycznego shih tzu, ale też pozwoli budować i pogłębiać więzi z właścicielem.

Zajmującymi dla pieska tej rasy będą kocie zabawki, maskotki piszczące, piłki i inne tego rodzaju atrakcje. Musimy jednak pilnować, by miały odpowiedni rozmiar. Nazbyt małe mogą zostać przez psa połknięte.

Na okoliczność podróży warto zaprzyjaźnić psiaka z klatką transportową.

Długość życia Shih tzu

Pod warunkiem kupienia w sprawdzonej hodowli i braku występowania u danego osobnika wad i chorób wrodzonych psiak powinien cieszyć się dobrym zdrowiem i długim życiem. Shih tzu żyją średnio od 17 do20 lat. W innych źródłach znajdziemy nieco rozbieżną informację, podają One, że ten psiak osiąga wiek od 12 do 16 lat. I w jednym i w drugim przypadku jest to wiek przybliżony. Dokładny wiek naszego pupila będą warunkowały indywidualne cechy osobnicze.

Jak dbać o Jego zdrowie?

Powinniśmy standardowo – regularnie odwiedzać z naszym pupilem weterynarza (celem skontrolowania stanu shih tzu), odrobaczać Go i szczepić, co da szansę uniknięcia chorób m. in. Parwowirozy (mogącej nawet zabić zwierzę).

Szczeniakom nie możemy pozwalać na chodzenie po schodach, bo może ulec uszkodzeniu Ich układ kostny.

Najczęstsze choroby u Shih tzu

Zdarzają się wypadnięcia dysku, zwichnięcia rzepek kolanowych, w obrębie narządu wzroku częsty problem w postaci niedrożności kanalików łzowych(przyczyniającej się do nadmiernego łzawienia, czego efektem jest powstawanie brunatnych przebarwień pod oczami) dwurzędowe rzęsy powodują, że pojawiają się podrażnienia oczu, zapalenie rogówki i spojówki, a nawet uszkodzenie rogówki. Może u tego psiaka zaistnieć wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki, oznacza to, że wypada gruczoł łzowy umiejscowiony w trzeciej powiece (objawia się to pojawieniem się w przyśrodkowym kąciku oka  różowej, owalnej tkanki). Jeśli zaniechamy leczenia wypadnięcia gruczołu trzeciej powieki doprowadzi to do zmniejszenia ilości łez, słabszego nawilżenia oka i zwiększenia ryzyka podrażnień.

Specyficzna budowa Ich czaszki sprawia, że psiaki te narażone są na wypadanie gałki ocznej. Oczy mają bowiem płytko poosadzane w oczodołach. Taka sytuacja może być następstwem wypadku, urazu, albo zdarzyć się może przy zwykłej zabawie. Ważne jest wtedy nawilżanie oka płynem fizjologicznym i niezwłoczne udanie się do specjalisty. W razie braku możliwości repozycji gałki ocznej przeprowadza się amputację.

Z powodu budowy trzewioczaszki shih tzu mogą mieć jeszcze jeden problem. Zdarza Im się zmagać z oddechem psów krótkoczaszkowych, którego następstwem jest niedrożność dróg oddechowych, przyczynia się to do będącego Jej bezpośrednią konsekwencją niedotlenienia. Niedrożność może następować na poziomie nosa (jako zwężenie otworów wlotowych do nozdrzy), na poziomie gardła (gdy mamy do czynienia z nazbyt długim podniebieniem miękkim), ale również na poziomie tchawicy i krtani (przez zapadanie się tych części dróg oddechowych). Jako efekt niedotlenienia mogą się pojawić wzrost ciśnienia, problemy gastryczne spowodowane zwiększonym połykaniem powietrza podczas trudności oddechowych, zakażenia dróg oddechowych, skrajnie nawet przerost mięśnia sercowego. Niedrożność leczy się chirurgicznie i łagodząc pozostałe objawy.

Wrodzona choroba, która może dotknąć shih tzu to rozszczep podniebienia. Polega to na występowaniu szczeliny w podniebieniu, która to szczelina łączy jamę ustną z jamą nosową. Szczenięta z tą wadą manifestują problemy w przyjmowaniu pokarmów, a mleko przedostaje się szczeliną rozszczepową do nosa, może to doprowadzać do zachłystnięcia się mlekiem i rozwinięcia się zachłystowego zapalenia płuc.

Zęby to także nie jest mocna strona tej rasy. Trzeba o Nie bardzo dbać i systematycznie usuwać kamień. Już kilkuletnie shih tzu mają dość duże ubytki, stąd niebagatelne znaczenie ma odpowiednia higiena. Jeśli u starszego osobnika istnieje problem przetrwałych zębów mlecznych, usuwa się Je by u zwierzaka nie wystąpiła wada zgryzu.

Te psy są wyjątkowo delikatne pod względem dermatologicznym, z przypadłościami z tej dziedziny zmagają się od 6 do 7 razy częściej niż inne osobniki w psiej populacji. Mają przy tym bardzo wrażliwą skórę i doskwierają Im niejednokrotnie różnorakie alergie.

W wypadku, kiedy nie planujemy rozrodu shih tzu dobrze jest przeprowadzić sterylizację. Pozwala Ona uniknąć u suczki tej rasy wielu chorób tj. m. in. ropomacicza i nowotworów gruczołu mlekowego.

Pielęgnacja psa

Shih tzu wymaga wzmożonej uwagi przykładanej do Jego otoczenia w upalne dnie. Ponieważ posiada skróconą kufę źle znosi wysokie temperatury i bardziej jest narażony na wystąpienie udaru cieplnego.

Musimy bardzo dbać o oczy i uszy naszego pupila, gdyż są szczególnie wrażliwe. Czasem będziemy do tego potrzebować leków (w szczególności przy zapaleniu rogówki i spojówki). Zapalenia spojówek i rogówki u shih tzu są częste, bo te psy wydzielają małe ilości łez, co sprzyja tym przypadłościom.

Co dnia konieczne będzie przemycie oczu naszego psiaka wacikiem zwilżonym przegotowaną wodą. Związywanie kucyka na głowie zapobiegnie temu, że psiak przez opadającą grzywkę będzie miał zawężone pole widzenia.

Kilka razy w tygodniu powinniśmy specjalną – dla psów przeznaczoną pastą umyć naszemu shih tzu zęby.

Shih tzu nie może mieć dostępu do trujących roślin w domu i ogrodzie.

Jak szczotkować Shih tzu?

Gęsta, długa, lśniąca i piękna sierść ma swoje potrzeby, by cieszyć oko właściciela i nie tylko. By sierść była zadbana, zdrowa i nie splątywała się w kołtuny, musi być wyczesywana starannie co dnia. Czesanie powinno trwać pół godziny. Do tej czynności najlepsza będzie drewniana szczotka z metalowymi drucikami. Dwa, trzy razy w tygodniu powinno się też przy użyciu metalowego grzebienia przeczesać pojedyncze pasma włosów od nasady, aż po same końce. Do czesania można używać preparatów ułatwiających rozczesywanie, albo rozcieńczonej odżywki. Stosować można tylko psie kosmetyki, te dla ludzi mogą wywoływać podrażnienia i alergie skórne.

Shih tzu nie jeżdżące po wystawach mogą być strzyżone regularnie, te wystawowe z kolei muszą na co dzień nosić papiloty.

Nie można stosować szczotek pudlówek dla tej rasy, gdyż będą niszczyły jedwabisty włos. O metalowych spinkach także zapomnijmy, bo te włos po prostu przecinają.

Sucha karma zapobiegnie brudzeniu się brody i wąsów w trakcie spożywania posiłków. Wodę naszemu psiakowi ze względów higienicznych możemy podawać, zamiast w misce, w poidełku dla dużych gryzoni. Jeśli włosy na pysku się zabrudzą podczas jedzenia, albo zamoczą należy Je umyć i wysuszyć.

Bujna fryzura to znak rozpoznawczy shih tzu. Jej wystylizowanie to prawdziwa sztuka. Możemy sami nauczyć się czesania naszego psiaka, albo regularnie odwiedzać psiego fryzjera.

W porze letniej znakomicie sprawdzi się krótsza fryzura, zimą nieco dłuższa sierść da shih tzu ochronę przed zimnem. Zawsze jednak sierść na spodzie tułowia powinna być skracana na tyle, by nie zbierać zabrudzeń z chodników.

Koniecznie musimy związywać włosy okalające pysk, by nie wchodziły psiakowi do oczu i uszu i nie przeszkadzały Mu w jedzeniu i piciu.

U szczeniąt nie powinniśmy do ułożenia fryzury używać spinek typu „żabka”. Psiak może taką spinkę połknąć, albo zwyczajnie wyrządzić sobie Nią krzywdę.

Wypadanie sierści u psa

Shih tzu linieje tylko raz w życiu. Około 8 miesiąca życia zmienia mianowicie sierść ze szczenięcej na sierść dorosłego osobnika. Potem jego sierść rośnie podobnie jak włosy ludzkie. Wymaga starannej pielęgnacji, utrzymania w porządku i dbania o Nią każdego dnia, by nie powstawały kołtuny, a raz na jakiś czas także przycinania. Pojedyncze włosy, oczywiście jak u człowieka mogą ulegać wypadaniu, szczególnie przy kłopotach skórnych i czesaniu. Gubienie większych ilości sierści przez dorosłego psa to objaw chorobowy wymagający pilnej konsultacji weterynaryjnej.

Alergicy, a Shih tzu

Reakcje alergiczne mogą się przytrafiać każdemu. Mogą mieć różne objawy od alergicznego zapalenia spojówek, przy którym odczuwać będziemy swędzenie, pieczenie, szczypanie i łzawienie oczu, mogą u nas wystąpić oprócz tego kaszel, chrypka, katar sienny, kichanie, ogólne osłabienie i rozbicie, objawy atakujące górne drogi oddechowe, w skutek których – ściśle w następstwie Ich drażniącego wpływu, może rozwinąć się poważna infekcja, przez bezdech, duszność, skurcz oskrzeli Im towarzyszący, podwyższoną ciepłotę ciała, w skrajnych przypadkach ostrych reakcji mogą wystąpić nawet wysoka gorączka i szok anafilaktyczny.

Tak jak przebieg i intensywność reakcji alergicznej mogą być różne u różnych osób, tak i przyczyny reakcji organizmu mogą być różne. Najczęściej i najprościej dzieli się alergie ze względu na czynnik powodujący  reakcję niepożądaną i wywierający wpływ na organizm. Na trzy podstawowe rodzaje: kontaktowe np. na pewne kosmetyki, sierść zwierząt (jak to się umownie określa), wziewne np. na pyłki roślin (to także może być droga kontaktu i rodzaj alergii po spotkaniach z danym zwierzęciem, którego sierść nas uczula) i pokarmowe np. na mleko.

O wystąpieniu, bądź nie, reakcji alergicznej u danej osoby, ale też zwierzęcia decydują tzw. Uwarunkowania osobnicze, to oznacza, że odpowiedzialny jest za to zespół cech indywidualnych danej jednostki.

Wielu alergikom towarzyszy niestety także alergia na sierść zwierząt. W tym miejscu postaramy się wyjaśnić czym jest taki rodzaj alergii i czy można sobie z Nim poradzić tak, by się Go pozbyć zupełnie.

Alergia jako określenie ma swój rodowód słowotwórczy w języku greckim. I oznacza w bezpośrednim tłumaczeniu odmienną reakcję. Osoba mająca alergię ma nieprawidłowe reakcje organizmu a ściśle układu limfatycznego (odpornościowego) na różne substancje i nawet te dla Niego niegroźne może odbierać jako ciało obce do zwalczenia, niestety w ostrych przypadkach nieprawidłowego funkcjonowania układu immunologicznego, który różne komórki i substancje nieprawidłowo, błędnie rozpoznaje może dojść do tak skrajnej sytuacji, w której będziemy mieli do czynienia z chorobą autoimmunologiczną (autoagresją organizmu, który postrzegać jako obce i niepożądane komórki zacznie komórki swoich własnych tkanek). Układ immunologiczny u takiej osoby będzie reagował tak nieadekwatnie na czynniki uznane przezeń za potencjalnie szkodliwe, jakby do walki z kimś strzelającym z procy przygotowywać się do walki ofensywnej z użyciem armaty osadzonej na opancerzonym czołgu.

Twierdzi się, że psy mniej alergizują niż koty, choć nie musi to mieć potwierdzenia w reakcjach poszczególnych alergików. Wedle szacunków 8 do 10% populacji przejawia alergie na czworonogi. Z czego w tej grupie u 46% występują silne reakcje, reszta to raczej nadwrażliwość. Jednakże alergicy muszą się każdorazowo liczyć z możliwością wystąpienia nawet tych mających burzliwy charakter reakcji o dużej intensywności i bardzo silnych.

Przyjmuje się też, że organizm może reagować tylko na pewne rasy psów, albo szczególnie na jakiegoś osobnika. Są rasy produkujące znacznie większe ilości antygenów (substancji uczulających mówiąc najprościej), niż inne. Mówi się też, że osoba, która wychowywała się w otoczeniu zwierząt, w tym psów, ma szanse jako dorosła nie mieć reakcji alergicznych na kontakt z Ich alergenami. Co nie znaczy, że dziecko z alergią, czy nawet osobę dorosłą powinniśmy narażając Ją na wystąpienie w krańcowym przypadku nawet szoku anafilaktycznego, próbować „odczulić” poprzez kontakt z alergenem i usiłując organizm takiego dziecka, czy osoby nauczyć innej reakcji niż ta, która jest danemu organizmowi właściwa, tzn. w Jego przypadku standardowa, choć nie zgodna z normatywną reakcją organizmu z w pełni prawidłowo funkcjonującym układem odpornościowym. Jeśli ktoś ma nawet szansę zniwelować w jakiś sposób swoje alergiczne reakcje, to z pewnością poszerzenie rodziny o jakiekolwiek zwierzę warto skonsultować z lekarzem. Faszerowanie się bowiem na własną rękę dostępnymi bez recepty preparatami przeciwhistaminowymi (przeciwalergicznymi) nie stanowi też metody na taki problem.

Alergie na psa i kota są podobne do siebie. Mogą mieć podobne objawy. Łagodne to zazwyczaj: świąd, duszność, surowiczy katar, te silne z kolei to najczęściej: silna duszność, objawy astmatyczne, pokrzywka, wysypka, zapalenie spojówek, zapalenie błony śluzowej nosa, obrzęk naczyniowo-ruchowy, najrzadziej wstrząs anafilaktyczny. Dzieci reagują znacznie mocniej, to też u Nich mogą do powyższych dolegliwości dołączać częściej niż u dorosłych: stan podgorączkowy, albo wysoka temperatura, uczucie rozbicia, objawy grypopodobne, czy w końcu atopowe zapalenie skóry.

Na wywołanie reakcji alergicznej nie potrzeba wiele czasu. Niektórzy alergicy mogą zareagować na alergen już po kilku sekundach od kontaktu z Nim. Późna reakcja może pojawiać się do 24 godzin po kontakcie z alergenem.

U zwierząt uczulają nas Ich wydzieliny np. ślina i sierść. Wyodrębniono z surowicy krwi alergików aż 28 alergenów psich. Z Nich 21 wywołuje reakcje związane z nadwrażliwością.

Najsilniej w alergiach na psa uczula białko Can f1. Największe Jego stężenia znajdują się w ślinie i złuszczonym psim naskórku, choć zawiera Je także psi kał i mocz. Antygeny psie Can f1 są fragmentarycznie podobne do kocich Fel d1. Dlatego osoby uczulone na koty mogą na zasadzie tzw. alergii krzyżowej zareagować także na kontakt z psem wystąpieniem alergii, przyjmuje się że w takim przypadku reakcja powinna przebiegać łagodniej. Przeciwciała przeciw temu białku wyprodukowały organizmy 80% alergików wrażliwych na psy. Równie silnie alergizuje antygen Can f2. W dużej obfitości znajduje się też w ślinie i w psim złuszczającym się naskórku. Przeciwciała w tym wypadku pojawiły się u 70% alergików. Ten antygen nie powinien się krzyżować z kocimi. Wyszczególnia się też przede wszystkim antygeny: Can f3 (obecny głównie w surowicy oraz mięśniach psa), Can f4, Can f5 (występujący głównie w moczu niekastrowanych samców), Can f6 (który daje krzyżową reakcję z alergenami kocimi oraz występującymi u koni. Te powinny mieć już mniejszy jednak udział w powstawaniu reakcji alergicznej. Przeciwciała wytworzyło przeciwko tym białkom od 5 do 35% alergików. Pozostałe antygeny występują, ale Ich wpływ na organizm alergika i powstawanie reakcji alergicznych w porównaniu z tutaj wymienionymi jest nieznaczny. Przeciwciała przeciw pozostałym antygenom wykazało od 1 do 5% uczulonych.

Teraz spróbujmy odpowiedzieć na pytanie, czy istnieją jakieś osobniki, które w psiej populacji są mniej alergizujące. Samice tak samo jak samice kocie będą wytwarzały znacząco mniej alergenów niż samce. Kastracja też jest nie bez znaczenia. Powoduje Ona, że zwierzęta po zabiegu mniej uczulają niż te, które Go nie przeszły.

Im bardziej śliniąca się rasa tym bardziej nagromadzone alergeny. Tak więc np. boksery, buldogi angielskie, bernardyny nie będą najlepszym wyborem dla alergika. To jak dużo będzie białka Can f1 w złuszczonym naskórku warunkuje z kolei kondycja skóry czworonoga. Jeśli pies ma problemy dermatologiczne np. łojotok suchy, czy atopowe zapalenie skóry to białek uczulających człowieka będzie więcej niż przy zdrowej skórze psa.

Do zareagowania na psa osobie uczulonej nie jest wcale niezbędny kontakt bezpośredni ze zwierzęciem. Białko Can f1 utrzymuje się w otoczeniu do pół roku, przenieść można Je na ubraniach i butach.

Nie ma psów hipoalergicznych, ras nieuczulających. Psy z długim włosem i mniejszym podszerstkiem np. yorkshire terriery nie uczulają wcale mniej, bo Ich sierść jest doskonałym miejscem na  dodatkowe gromadzenie się roztoczy kurzu domowego. Zamiast jednego alergenu mamy zatem dwa w jednym…

Liczne badania wykazują, że są jednak psy o znacznie niższym potencjale alergizującym m. in. bedlington terrier, bichon frise, sznaucer, irlandzki spaniel wodny, maltańczyk, pudel, Kerry blue terrier, irish soft coated wheaten terrier, grzywacz chiński, meksykański nagi pies.

W niektórych publikacjach znajdujemy właśnie informacje o tym, że shih tzu również może być zaliczony do tego zacnego, mniej szkodzącego alergikom grona psów. Niestety jednak musimy tutaj zwrócić uwagę na fakt, że choć shih tzu liniejąc tylko raz w życiu nie zagraża alergikowi aż tak swoją sierścią ( oczywiście pod warunkiem, że piesek będzie prawidłowo i systematycznie pielęgnowany oraz jeśli dodatkowo alergik odda czynności pielęgnacyjne, jakim będzie poddawany psiak w inne ręce) i tak pozostaje temat białek alergizujących zawartych w wydzielinach m. in. Ślinie psiej, z którą kontakt mamy najczęściej i najbardziej bezpośredni. Należy o tym pamiętać m. in. Podczas zabawowych szaleństw.

To w czym badacze i znawcy tematu są zgodni to fakt, że alergikom nie zaleca się z pewnością następujących ras: chart afgański, jamnik, basset, doberman, seter irlandzki, west highland white terrier, owczarek niemiecki, shar – pei. Kiedy zdecydujemy się na posiadanie psa, nawet zupełnie nie uciążliwego pod względem gubienia sierści, jak shih tzu bezwzględnie powinniśmy wcześniej w razie alergii, któregokolwiek z naszych domowników, skontaktować się z lekarzem i zasięgnąć fachowej porady.

Jeśli chcemy poznać jednoznaczną odpowiedź na pytanie, czy mamy alergię na psy powinniśmy zacząć od wykonania testów, które wykażą alergię bądź Jej brak i jeśli alergia występuje Jej natężenie.

Testy mogą mieć dwojaką formę, wykonuje Je się jako skórne, bardziej ingerencyjne i choć dawka alergenu jest naprawdę mała, to przy tej metodzie istnieje ryzyko ostrej reakcji alergicznej, albo znacznie bezpieczniejszym sposobem poprzez oznaczenie stężenia IgE w surowicy krwi badanej osoby. Pobranie krwi do badania jest identyczne jak w przypadku zwykłych badań okresowych, a reszta odbywa się już we w pełni bezpieczny dla pacjenta (bez narażania Go na niepotrzebny kontakt z alergenem), sposób – w laboratorium. Potem otrzymujemy podobną rozpiskę jak wykonując np. najbardziej podstawową morfologię. Różnica będzie jedynie taka, że badamy stężenie przeciwciał i Ich ilości właśnie będzie dotyczył zakres referencyjny.

Jeśli wiemy, że jesteśmy alergikami, ale reagujemy łagodnie możemy starać się jeszcze przez pewne działania zmniejszać naszą podatność na nadwrażliwość w kontaktach z czworonogami. Pomoże nam w tym kilka prostych zachowań: dokładne mycie rąk po każdym kontakcie z psem, dbanie o czystość w domu, tzn. jeśli bywa u nas pies, albo sami Go posiadamy mimo alergii powinniśmy często, regularnie i dokładnie odkurzać miejsca gdzie pies przebywa i z którymi ma styczność, a jeśli dotyczy to powierzchni takich jak np. podłoga również dokładnie myć, powinniśmy też posiadając psa prać Jego posłanie i zabawki wykonane z materiału raz na tydzień, pomocne będzie także uniemożliwienie psu wstępu do sypialni i pozostawiania alergenów tam, gdzie osiadają najłatwiej i skąd najprościej dostaną się do naszego organizmu, czyli na pościeli, można pokusić się o zainstalowanie filtra powietrza, który wyłapuje alergeny (przede wszystkim w sypialni), do sypialni staramy się też nie wnosić na noc np., albo by Je odłożyć ubrań, w których bawiliśmy się chwilę temu z pupilem, jeśli mamy wykładziny i dywany w naszym domu, czy mieszkaniu warto przynajmniej rozważyć wyzbycie się tego rezerwuaru alergenów, ilość spacerów raczej nie ma wpływu na ilościowe stężenie alergenów w pomieszczeniach, gdzie pies przebywa, natomiast ogromne znaczenie ma częste i bardzo dokładne wyczesywanie psiakowi podszerstka, jeśli alergik nie ma komu powierzyć w gronie domowników tego zajęcia, a sam intensywnie reaguje, a przy tym nie chce takiego uciążliwego dla Jego zdrowia zabiegu pielęgnacyjnego wykonywać w domu może to powierzyć groomerowi, kąpiel psa zalecana jest zaś zazwyczaj w przypadku większości ras co dwa tygodnie. W przypadku shih tzu ten czas skraca się do tygodnia.

W sprzątaniu mogą być nam pomocne i przydatne myjki parowe i odkurzacze piorące zbierające z nieocenioną dokładnością alergeny.

Jeśli reakcje alergiczne mają ostry i gwałtowny przebieg o charakterze silnej anafilaksji należy bezwzględnie udać się niezwłocznie do lekarza. Niestety istnieją przypadki alergików, którzy na tyle silnie reagują i nie mają możliwości zminimalizowania objawów alergicznych na tyle, że własnego czworonoga nie mogą w ogóle posiadać, a jeśli już się na Jego posiadanie zdecydowali muszą szukać Mu nowego domu i nawet kontakt epizodyczny ze zwierzakami znajomych muszą ograniczać praktycznie do zera. Oczywiście miłość do zwierząt miłością do zwierząt, a zdrowie jest zawsze najważniejsze.

Jeśli nie ma do tego przeciwskazań medycznych i lekarz wyrazi na to zgodę to można przed tak radykalnymi decyzjami i działaniami spróbować odczulania, które ma jednakże różną skuteczność. Podobno odczulanie na np. pyłki jest zdaniem lekarzy znacznie skuteczniejsze niż na psy, ale próbować można i na pewno warto w miarę możliwości.

Sam kontakt z psem danej rasy daje nam obraz, czy jesteśmy uczuleni, czy nie. Próbę kontaktową, u osób które nie manifestowały w przeszłości silnych reakcji alergicznych, można wykonać poprzez następujące czynności: jeśli siedząc w tym samym pomieszczeniu co pies danej rasy nie mamy po kilkunastu minutach żadnej reakcji, to możemy spróbować pogłaskać psa tak, aby potrzeć o Jego sierść przedramię, albo pokryty najdelikatniejszą i najbardziej wrażliwą skórą nadgarstek. Jeśli to także nie wywoła jakiś niepożądanych objawów możemy przejść do próby, w której pies nas poliże. Warto w tym przypadku tak się nadstawić by ponownie wykorzystane i uwzględnione zostało przy tym miejsce poprzedniej próby. Jeśli po tych działaniach nie wystąpi reakcja bezpośrednia, albo opóźniona w przeciągu doby od kontaktu i zabawy z psem, to najprawdopodobniej nie występuje u nas reakcja alergiczna na psa. Nigdy nie powinniśmy tak eksperymentować jednak w przypadku alergików, u których w przebiegu występowały silne reakcje, bo nigdy nie wiemy jak zachowa się organizm. Pozwolenie sobie w takiej sytuacji na podobny eksperyment może się zakończyć tragicznie.

Pielęgnacja

Tylko zadbany pies wygląda estetycznie. Poza tym, że można przedstawicielowi shih tzu zrobić oszałamiającą fryzurę nie można zapominać o regularnych kąpielach.

Taką kąpiel piesek tej rasy powinien odbywać raz w tygodniu. Należy do Niej użyć specjalnych szamponów dla psów o gęstym podszerstku.

Podczas samej kąpieli powinniśmy najpierw delikatnie zmoczyć sierść psa, a następnie wcierać szampon niewielkimi, okrężnymi ruchami (począwszy od grzbietu, stopniowo schodząc w dół sylwetki psa).

Szczeniaka trzeba od początku przyzwyczajać do czesania, kąpieli i strzyżenia. W przypadku malutkiego shih tzu czesanie powinno się zaczynać od 3 minut dziennie i co parę dni np. raz w tygodniu, kiedy po codziennym rytuale, przez parę dni psiak się przyzwyczai, że czynność ta trwa już nieco dłużej, ten czas powinniśmy wydłużać o parę minut.

Nauka czystości w domu będzie od właściciela wymagała czasu i sporego zaangażowania.

Co dwa tygodnie musimy naszemu psiakowi wyskubać włosy rosnące wewnątrz ucha, skrócić pazury oraz delikatnie wyciąć włosy pomiędzy opuszkami, w okolicach intymnych i pod ogonem.

Wychodząc na śnieg, czy deszcz z shih tzu musimy ubierać Go w ortalionowe ubranko z długimi rękawkami i nogawkami. Krótko ostrzyżonemu shih tzu na spacer przyda się polarowy uniform chroniący przed chłodem.

Jeśli shih tzu będzie mokry, to zawsze bezwzględnie musimy Go wysuszyć, bo inaczej sierść ulegnie skołtunieniu.

Należy też przygotowując się do przyjęcia do rodzinnego grona shih tzu odpowiednio zabezpieczyć balkon, taras i uszczelnić ogrodzenie.

Hodowla i szczeniaki

Hodowla musi być sprawdzona, nie powinniśmy decydować się na zakup psiaka z bliżej nieokreślonego źródła.

Szczeniaczka trzeba będzie wynosić na dwór zawsze po Jego przebudzeniu, jedzeniu, wypiciu dużej ilości płynów, jak i po zabawie. Wynosić, a nie wyprowadzać, bo shih tzu do 6-7 miesiąca życia nie powinien w ogóle chodzić po schodach, bo poważnie obciąża to Jego kręgosłup i stawy.

Do 12 tygodnia życia szczeniak powinien mieć styczność z jak największą ilością bodźców, możliwość kontaktu z wieloma ludźmi, dziećmi w różnym wieku, miejscami. Powinien też socjalizować się poprzez kontakt z innymi psami i innymi zwierzętami domowymi spoza psiego grona.

Powinno się zadbać by shih tzu w tym okresie nie nabawił się odruchów lękowych. Jeżeli coś wystraszy naszego pupila powinniśmy zignorować ten fakt, nie jest wskazane pocieszanie psiaka, czy głaskanie Go w takiej sytuacji.

Samice shih tzu przeważnie zbyt mocno nie plamią podczas cieczki. Na wystąpienie cieczki trzeba przygotować się zazwyczaj dwa razy w roku – co 6 do 8 miesięcy.

Pierwsza cieczka pojawia się stosunkowo wcześnie u samiczek tej rasy, są to okolice 6 miesiąca życia. Podczas 3-4 tygodni cieczki może dojść do zapłodnienia. Czas trwania ciąż u shih tzu to 59 do 67 dni.

Historia rasy

Rodowód shih tzu nie jest do końca znany. Wedle legendy psy tej rasy miały towarzyszyć Buddzie podczas Jego wędrówki przez świat i w razie zagrożenia przeistaczać się w groźne lwy, miały też być Jego symbolem, znakiem.

Jak było dokładnie tego nie sprawdzimy, ale shih tzu od zawsze jako uznawane za święte w Chinach cieszyły się ogromnym szacunkiem. Tryumfy swojej największej popularności święciły w połowie XIX w. Zachodni dyplomaci zamieszkujący Pekin z upodobaniem wybierali tę rasę decydując się na posiadanie psa. Żaden shih tzu nie mógł jednak nigdy opuścić terytorium Chin.

W innej wersji legenda mówi o tym, że shih tzu wywodzą się ze skrzyżowania Lhasa apso (będących w posiadaniu cesarza z dynastii Qing) z pekińczykiem (przesłanym w darze dla cesarza od Dalajlamy).

Podania głoszą również, że rasa powstała 2000 lat temu, a swój początek bierze w dolinie oddzielonej od reszty świata przez potężne trzęsienie ziemi.

W Tybecie od wieków hodowane były dwa rodzaje shih tzu. Jeden to duże psy (w typie mastifa) – stróżujące i broniące i niewielkie długowłose pieski towarzyszące człowiekowi. Te drugie, mające umilać czas trzymano po klasztorach. Tam w medytacji towarzyszyły mnichom poruszając modlitewne młynki i odstraszając złe duchy.

Wizerunki shih tzu w specjalnej uprzęży pojawiają się w licznych przejawach sztuki dalekiego wschodu takich jak rzeźby, czy malowidła.

Historycznie niewielkie pieski, Im shih tzu był mniejszy, tym szlachetniejszy, trzymano w szerokich rękawach szat.

Na tabliczkach zamieszczano historię życia danego psa i Jego podobiznę.

Pochodzenie rasy

Rasa swoją nazwę zawdzięcza Cesarzowej Tzu Shi, za której panowania rozpoczęła się regularna hodowla tych psów. Jej syn kontynuował hodowlę, ale niestety już z mniejszą znajomością rzeczy.

Chińczycy początkowo kładli duży nacisk na hodowanie niewielkich okazów, by więc zatrzymać wzrost czworonogów głodzili Je i przetrzymywali w ciasnych klatkach. Cesarzowa nie hołdowała takiej metodzie hodowli, która wiązała się z potwornym traktowaniem. Większe osobniki rozprzestrzeniły się co prawda po całych Chinach dopiero po Jej śmierci, ale dało to początek kolejnym krzyżówkom i także psu shih tzu o genach i rozmiarach znanych nam obecnie.

Przełom w hodowaniu tej rasy nastąpił na początku lat 50-tych XX w., kiedy to właścicielka znanej angielskiej hodowli shih tzu Elffan skojarzyła swoją czarną suczkę z czarno-białym pekińczykiem.

Shih tzu w Europie i Polsce

W Polsce shih tzu pojawia się dopiero w 1981 roku. Wtedy to z Danii Małgorzata Zieleniewska  sprowadza suczkę Pierinas Izolda (hodowla Brawado). Później – również do tej hodowli –sprowadzony zostaje z Czechosłowacji pies Deifohos z Kopfsteinu.

Do Europy shih tzu także przybywa stosunkowo późno, dopiero w latach 30-tych XX w, kiedy to panna Hutchins, a potem lord i lady Brownrigg przywożą Ich kilka z Pekinu do Wielkiej Brytanii. Wielką miłośniczką i propagatorką rasy we Francji była księżna d’Anjou.

Upały i mrozy – jak sobie radzi pies

Rasa średnio odporna na warunki atmosferyczne. Latem, w upalne dnie musimy naszemu czworonogowi tej rasy zapewnić chłodne, zacienione i przewiewne miejsce i dostęp do chłodnej wody do picia. Powinniśmy też wtedy zmniejszyć ilość spacerów w ciągu dnia i ograniczyć Ich intensywność.

Nie wystrzyżony mocno shih tzu natomiast nieźle poradzi sobie z zimową aurą podczas spacerów, bo sierść będzie Go chroniła przed mrozem. Jeśli preferujemy strzyżenie krótsze to zimą naszemu shih tzu przyda się kubraczek.

Jaką karmę wybrać?

Shih tzu mają tendencję do tycia, a więc właściciel musi skrupulatnie kontrolować racje żywieniowe przyjmowane przez czworonoga. Pomiędzy posiłkami nie należy psiaka dokarmiać przysmakami.

Służy Im sucha, dobrze zbilansowana karma. Ma Ona dodatkowy walor – nie brudzi futerka naszych pupili.

Dorosły pies może być karmiony raz lub dwa razy dziennie. Jeśli decydujemy się na dwa karmienia to porcję dzienną dzielimy na dwa posiłki.

Szczeniak je 4 razy dziennie specjalnie przygotowaną karmę (jest to taka sama jak dla dorosłego psa karma sucha, tyle, że odpowiednio przygotowana). Zanim Ją podamy szczeniaczkowi powinniśmy Ją namoczyć i pozostawić do spęcznienia. Tym systemem karmimy psiaka do około 3 miesiąca życia, a potem stopniowo zmniejszamy ilość posiłków przechodząc na dorosłe karmienie.

Pożywienie musi dostarczać wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Kiedy będziemy shih tzu karmić domowym jedzeniem może zaistnieć potrzeba suplementacji witamin i minerałów. Konieczność suplementowania zaistnieje też, gdy psiak nie będzie zjadał całej porcji suchej karmy, wystąpią u Niego problemy z układem pokarmowym, czy też gdy dorosły pies zacznie tracić sierść. W takiej okoliczności weterynarz dobiera suplementy tak, aby powstałe niedobory zostały uzupełnione.

Prawidłowa dieta u tej rasy odpowiada za dobrostan skóry i sierści. Za funkcje skóry odpowiedzialne są m. in.: nienasycone kwasy tłuszczowe, składniki mineralne (wapń, miedź, cynk), Białko, Witaminy, związki biologicznie czynne pochodzenia roślinnego.

Dla kogo jest Shih tzu?

Ten wymagający niewątpliwie dużej systematyczności i staranności w pielęgnacji piesek odwdzięcza się wielkim przywiązaniem do właściciela, inteligencją i zrównoważonym temperamentem, dzięki czemu będzie idealny dla każdego, w tym osób starszych i rodzin z dziećmi.

By posiadać shih tzu nie musimy mieć szczególniejszego doświadczenia w wychowywaniu psa, nie będzie też nas zmuszał do wielogodzinnych spacerów i wymagał ogromnej ilości ruchu.

Minusy posiadania Shih tzu w domu

Nie będzie wytrzymały na upalne pogody. Musimy mieć cierpliwość i znaleźć czas by oddawać się systematycznej i starannej pielęgnacji naszego pupila.

Ciekawostki

1. Shih tzu doceniają ludzie na całym świecie. Zawładnęły One nie tylko Polską i Europą. Amerykanie także chętnie decydują się na posiadanie tego ozdobnego pieska, co powoduje, że znajduje się On już od wielu lat w pierwszej dwudziestce najpopularniejszych ras na liście AKC (Amerykańskiego Związku Kynologicznego).

2. Psy te na cesarskim dworze chińskim miały swoją służbę, a sama Cesarzowa odpowiadała osobiście za dobór osobników do rozrodu.

3. Miłośnicy shih tzu w 1934 roku w Pekinie powołują Związek hodowców psów i organizują kilka pokazów na wzór wystaw organizowanych na zachodzie. Cztery lata później zostaje ustalony chiński wzorzec tej rasy.

4. W roku 1939 upada Cesarstwo, a po objęciu władzy przez komunistów większość pałacowych psów spotyka los tragiczny.

5. W Anglii w 1935 roku tworzy się Klub Shih tzu.

Cena shih tzu w 2023 roku

Cena jak w przypadku każdego psa rasowego zależy od tego, czy chcemy zakupić osobnika z rodowodem, czy bez. Pies shih tzu bez rodowodu to koszt rzędu około 1000 zł. Przy zakupie. W przypadku, gdy będzie nam zależało na osobniku z rodowodem musimy się przygotować na wydatek w granicach nawet 3000 zł. Ceny wahają się tutaj od 2500 do 4000 zł. Koszty utrzymania będą się miesięcznie kształtować mniej więcej na poziomie od 100 do 300 zł. Inne źródła podają, że utrzymanie shih tzu to miesięcznie koszt od 250 zł. W górę.

Niezależnie od tego, czy zdecydujemy się na szczeniaka rodowodowego, czy nie trzeba uważać zawsze na to, by kupując psiaka wybierać tylko sprawdzone hodowle.